Biogramy

Aleksandra BORYS
tancerka / choreografka

Ukończyła Państwową Szkołę Baletową w Łodzi (2003) oraz Codarts — Rotterdam Dance Academy w Holandii. Aktualnie: studentka MA Arts and Science w Central Saint Martins Univeristy of the Arts w Londynie.

Współpracowała m. in. z: Aitaną Cordero Vico, Ugo Dehaesem, Lią Haraki, Joanną Leśnierowską, Marysią Stokłosą, Mårtenem Spångbergiem i Mimosą Moize. Była stypendystką: sympozjum IMPACT12 w PACT w Essen, programu DanceWeb 2011 w ramach ImPulsTanz Festival w Wiedniu, europejskiego programu dla młodych choreografów Tour d’Europe des Chorégraphes oraz Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jej solo: lost in details — powstałe w ramach programu rezydencyjnego dla młodych choreografów Solo Projekt 2010 (Stary Browar Nowy Taniec, Poznań) — zostało zaproszone do konkursu Prix Jardin d’Europe w ramach eXplore Dance Festival w Bukareszcie, a w roku 2012 zakwalifikowano je do listy Aerowaves 20 oraz wybrano do prezentacji na Polskiej Platformie Tańca w Poznaniu. W 2013 roku zrealizowała spektakl Unisono – RE//MIX: Unisono (Anna Halprin).

Obecnie: stypendystka międzynarodowego projektu dla młodych choreografów SPAZIO oraz programu Młoda Polska, w ramach którego realizuje badania artystyczne na temat relacji sztuki choreografii i walking art. Współzałożycielka warszawskiego Centrum w Ruchu.

 

Ann VAN DEN BROEK – WArd/waRD

WArd/waRD to holendersko-flamandzka grupa taneczna choreografki Ann Van den Broek. Od 2000 roku Van den Broek udało się zdobyć solidną pozycję na międzynarodowej scenie tańca dzięki jej jasnemu, przystępnemu idiomowi tanecznemu i charakterystycznej estetyce. Kluczowe słowa w jej twórczości to “wzorce ludzkich zachowań”, “stany umysłu” i wrażenia, które wynikają z konfrontacji ze znakami czasu. Słowa “instynktowne” i “wybuchowe” również odnoszą się do jej pracy, zaraz obok “ekspresji kontrolowanej”.

Po ukończeniu edukacji tanecznej (czerwiec 1991) w Rotterdamse Dansacademie (Akademia Tańca w Rotterdamie), Ann Van den Broek tańczyła z Elisa Monte Company (Nowy Jork, 1990), Dansgroep Krisztina de Châtel (Amsterdam, 1991-1998), Galili Dance (Groningen, 1998) oraz Charleroi/Danses (Charleroi, 1998-2000).

Podczas dziesięciu lat pracy jako tancerka, zawsze eksplorowała i rozwijała swój własny idiom taneczny, zaś w grudniu 2000 roku postanowiła poświęcić się rozwojowi własnej twórczości choreograficznej pod parasolem WArd/waRD (NL/BE).

Do choreografii stworzonych przez Ann Van den Broek należą: FF + REW 60:00, E19 (richting San Jose), Co(te)lette, I SOLO MENT, We Solo Men, Ohm, The Co(te)lette Film, Q61, LIstEn & See (LIES), Domestica (z Krisztiną de Châtel), The Red Piece, Q61 Cemetery oraz The Black Piece. Wszystkie zostały bardzo dobrze przyjęte przez publiczność i docenione przez krytyków holenderskiej i międzynarodowej prasy.

Prawie wszystkie produkcje zakwalifikowały się do Nederlandse Dansdagen (Holenderskich Dni Tańca) w Maastricht i zaliczane były do najważniejszych dzieł sezonu. Co(te)lette zdobyło “Zwaan” (Nagrodę Łabędzia) dla najlepszej produkcji tanecznej 2008 roku. “Zwaan” to najbardziej prestiżowa holenderska nagroda taneczna i przyznawana jest przez VSCD (Holenderskie Towarzystwo Dyrektorów Teatrów i Sal Koncertowych).

The Co(te)lette Film, ekranizacja Co(te)lette nakręcona wspólnie z brytyjskim reżyserem Mikiem Figgisem, zdobyła kilka nagród na festiwalach filmowych w Los Angeles (USA), Nikozji (CYP), Brukseli (BE) i San Francisco (USA).

Ann Van den Broek otrzymała również Nagrodę Mouson 2009/2010. Nagroda Mouson została zainicjowana przez Künstlerhaus Mousonturm we Frankfurcie (Niemcy). Jury napisało o Ann i jej twórczości: “Twórczość Ann van den Broek jest poświęcona, w trzymający w napięciu sposób, współczesnym wzorcom zachowań, ale bez sięgania po głośne efekty sceniczne albo krzykliwe wypowiedzi. Choć jej utwory unikają właściwie wszelkiej formy osądu i wydają się zdystansowane i chłodne, nadal potrafią podrażnić widzów, powodując przytłumione wzdrygnięcia, ale też rozbawienie. Jednak zawsze wydaje się istnieć motyw “vanitas”, który porusza prozaicznie wystawione utwory Ann van den Broek. W świetle przejściowej natury życia, wszystko jest daremne.”

Obok swojej pracy jako choreografka, jest także nauczycielką i regularnie zapraszana jest do prowadzenia szkoleń i warsztatów, skupiających się na jej wizji współczesnego tańca i jej własnym stylu.

 

Conrad DRZEWIECKI (1926–2007) – mistrz świata baletu, bez którego historia nie zapisałaby kart rozdziału o polskim teatrze tańca. Choreograf, tancerz, pedagog, nazywany reformatorem polskiego baletu. Podczas okupacji śpiewał w chórze chłopięcym ks. Wacława Gieburowskiego. Po wojnie zaczął zgłębiać materię tańca. Ta przygoda okazała się kwintesencją jego życia. W latach 50. występował jako tancerz w choreografiach Jerzego Kaplińskiego, Feliksa Parnella i Leona Wójcikowskiego. Przełom lat 50. i 60. Drzewiecki spędził poza granicami kraju, głównie we Włoszech i Francji, gdzie zdobywał kolejne stopnie i szlify w metodyce oraz teorii tańca klasycznego, jazzowego, współczesnego i etnicznego. Po powrocie do Opery Poznańskiej został kierownikiem baletu. Jego ówczesne prace — określane jako utrzymujące właściwe proporcje pomiędzy tytułami realizowanymi w technikach klasycznych, nowoczesnych i jazzowych — zdradzały niezwykły talent kompozycyjny oraz umiejętność oryginalnego łączenia tańca z tworzywem muzyki i plastyki. Estetyka współtworząca choreografie Drzewieckiego odznaczała się szczególnym smakiem i formą. Budowała teatralne wrażenie świata odrealnionego, piętrzyła jego emocje, a wespół z oprawą dźwiękową – idealną atmosferę magii tańca. Rytm i melodia u Drzewieckiego — jej tempo, ornament, drgnienia, instrumenty — zawsze znajdowały odzwierciedlenie w istocie tańca. Rodzaj apodyktycznej władzy, którą w swoich projektach dzierżył Drzewiecki, doprowadził go do myśli o własnym zespole. W 1973 roku powołał Polski Teatr Tańca, którym kierował do 1987 roku. Kontynuował w nim własne myślenie o teatralnym tańcu. Repertuar teatru szybko wchłonął wcześniejsze prace Mistrza. wśród nich znalazły się: Pawana na śmierć Infantki, Cudowny mandaryn, Adagio na smyczki i organy, Wariacje 4:4.

 

Magdalena JĘDRA
tancerka / pedagożka / choreografka

W latach 1997–1999 tańczyła w Gdańskim Teatrze Tańca Melissy Monteros i Wojciecha Mochnieja.

Współpracowała z wieloma artystami polskiej i zagranicznej sceny tańca: Joe Alterem, Rafałem Dziemidokiem, Edytą Kozak, Alexandrem Pepelyaewem, Anitą Wach, Ramoną Nagabczyńską, Kayą Kołodziejczyk, Leszkiem Bzdylem, Krzysztofem Leonem Dziemaszkiewiczem. Związana również z działanością: Grupy Artystycznej Koncentrat, Centrum Sztuki Współczesnej „Łaźnia“ w Gdańsku, Teatru Breton Cafe, Teatru im. Witolda Gombrowicza w Gdyni oraz Teatru Wytwórnia w Warszawie. W 2005 roku — razem z Anną Steller, Grzegorzem Welizarowiczem i Zbigniewem Bieńkowskim — powołała do życia grupę teatralną Good Girl Killer. Do jej autorskich realizacji należą: Teletransis (2002), Konstrukcja Symboliczna (2003), Teoria Hałasu (2004), Good Girl Killer (2005), Junkie (2006), Akcja (2008), Parallel (2009), Le sni (2010), Have a Nice Hell (2010), Dziewczynki w czerwonych bucikach (2010), Lotta i Gula (2011) oraz Le pas Jaques (2012).

Aktywna tancerka i pedagożka — od 1999 roku prowadzi warsztaty z techniki tańca współczesnego oraz improwizacji.

 

Hanka KLEPACKA
aktorka / kompozytorka / reżyserka / scenarzystka

Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu.

Od 1998 roku — aktorka Lubuskiego Teatru w Zielonej Górze. W 2002 roku brała udział jako wokalistka w rock-operze Wilgefortis, skomponowanej przez Waldemara Wróblewskiego i Aleksandra Mrożka do tekstów Barbary Łuszczyńskiej. W 2003 roku, w Czarnym Salonie we Wrocławiu, odbyła się premiera jej autorskiego recitalu Nie ma czasu na histerie. Reżyserka i scenarzystka koncertu wg biografii Franka Zappy: Wstęp do Zappy (Wrocław, 2004). Autorka muzyki do spektaklu Jacka Papisa Paw Królowej. Opera praska (zrealizowanego na podstawie powieści Doroty Masłowskiej i granego w warszawskim Teatrze Wytwórnia), za które w 2007 roku — podczas XIII Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej — jury przyznało Klepackiej specjalne wyróżnienie indywidualne za muzykę.

Współpracuje z Teatrem Łaźnia Nowa w Krakowie, Teatrem im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy, Bałtyckim Teatrem Dramatycznym w Koszalinie, Teatrem Polskim we Wrocławiu i Teatrem Wytwórnia w Warszawie.

 

Anna KONJETZKY
choreografka / artystka

Studiowała w Brukseli i w Berlinie: taniec współczesny, bodyweather oraz taniec oparty na metodzie Jacques’a Lecoqa (szkoła teatru ciała Lassaad).

Od 2005 roku tworzy spektakle i instalacje taneczne, w których kluczową rolę odgrywają kwestionowanie i organizacja przestrzeni. Jej prace pokazywane były m. in. podczas festiwali: Spielart, Dance, Tanzwerkstatt Munchen, Unidram Potsdam, Tanztage Regensburg oraz Danse Balsa Marni Bruxelles (a stworzona przez nią instalacja taneczna Abdrücke została zaproszona w 2012 roku do udziału w Tanzplattform Deutschland). W latach 2005–2008 pracowała również jako asystentka choreografki Wandy Golonka w Schauspiel we Frankfurcie nad Menem. Konjetzky jest laureatką wielu nagród i stypendiów — otrzymała m. in. (wraz z Germaine Acogny z Senegalu) stypendium taneczne Departamentu Stanu w Berlinie (2006) oraz stypendium miasta Monachium (2011). W roku 2009 wygrała konkurs Operare zorganizowany przez Operę Współczesną w Berlinie. W tym samym roku przygotowane przez nią — dla tancerki Sahry Huby — solo (Elephantengedächtnis) uznano za najlepsze niemieckie solo taneczne zaprezentowane podczas festiwalu Euro-Scene w Lipsku. W roku 2014, Anna Konjetzky została uhonorowana przez miasto Monachium nagrodą Förderpreis Tanz der Landeshauptstadt München. Była także nominowana do nagrody George Tabori Preis, zaś od 2012 do 2014 roku bierze udział w projekcie Global City – Local City, jako jedna z piętnastu europejskich artystów.

Obecnie — dzięki trzyletniemu wsparciu finansowemu miasta Monachium — pracuje jako artystka-rezydentka w Muffathalle Munchen.

 

Joanna LEŚNIEROWSKA
kuratorka / dramaturżka / performerka / krytyczka tańca

Absolwentka teatrologii (Uniwersytet Jagielloński); wykładowczyni nowej choreografii i programowania tańca w kraju (Uniwersytet Jagielloński, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu), a historii polskiego tańca za granicą.

Jako krytyczka tańca współpracowała z polskimi i zagranicznymi czasopismami: „Didaskalia”, “Teatr”, “Autoportret”, „Theater der Zeit“ (Berlin), „Dance Today“ (Izrael), „Dance Zone“ (Praga). Brała udział w wielu międzynarodowych projektach, a od 2004 roku pełni funkcję kuratorki programu performatywnego w Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk, w ramach której stworzyła — jedyny w Polsce — całoroczny program prezentujący osiągnięcia awangardowej choreografii i wspierający rozwój rodzimych twórców: Stary Browar Nowy Taniec. W latach 2003–2010 współtworzyła Towarzystwo Gimnastyczne, które — obok produkcji spektakli — whatever you wish (2003), Obcojęzyczność (2005) oraz Nic (2007), prowadziło działalność edukacyjną. Od 2011 roku — członkini Rady Programowej ds. Tańca Instytutu Muzyki i Tańca.

Jako dramaturżka/konsultantka artystyczna, reżyserka świateł i performerka, Leśnierowska współpracuje z artystami z Polski (Janusz Orlik, Renata Piotrowska, Marysia Stokłosa) i spoza jej granic (Arkadi Zaides/Izrael, Minimetal/Szwajcaria, Lia Haraki/Cypr, Márta Ladjánszki/Węgry, Jurij Konjar/Słowenia). A w ostatnich latach — realizuje również choreografie autorskie: Rekonstrukcja (2011), …(Rooms by the sea) z cyklu ćwiczenia w patrzeniu (2014).

 

Mikołaj MIKOŁAJCZYK
tancerz / choreograf / reżyser

Ukończył Państwową Szkołę Baletową w Poznaniu, studiował socjologię oraz historię sztuki na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Pracował w wielu polskich i zagranicznych teatrach, m. in. we Wrocławskim Teatrze Pantomimy Henryka Tomaszewskiego, w Polskim Teatrze Tańca pod kierownictwem Ewy Wycichowskiej, w Teatrze Wielkim w Poznaniu oraz w Badisches Staatstheater w Karlsruhe. Współpracował z wieloma artystami jako twórca spektakli baletowych i dramatycznych. Od lat zajmuje się również realizacją autorskich koncepcji. Wśród nich na szczególną uwagę zasługuje monodram Tryptyk, składający się z trzech pełnospektaklowych części: Waiting (2006), Z Tobą chcę oglądać świat (2008) oraz Plaisir D’Amour (2011). W 2012 roku przygotował RE//MIX poświęcony Henrykowi Tomaszewskiemu. Z Mistrzem Drzewieckim spotkał się w latach 90. na deskach Opery Poznańskiej.

Obecnie często pracuje jako choreograf w teatrach dramatycznych i operowych, współpracując z czołowymi polskimi reżyserami, takimi jak: Maja Kleczewska, Krzysztof Warlikowski, Piotr Kruszczyński, Małgorzata Dziewulska czy Grzegorz Jarzyna.

 

Martin NACHBAR
otrzymał szkolenie w Szkolę Nowego Rozwoju Tanecznego w Amsterdamie, w P.A.R.T.S. (Bruksela) oraz w Nowym Jorku. Był współzałożycielem kolektywu B.D.C. i pracował m.in. z Les Ballets C de la B, Verą Mantero, Meg Stuart, Nicole Beutler, Carlosem Pez, Thomasem Lehmen, Jochenem Rollerem i Joachimem Schlömerem. Jego utwory są wystawiane na scenach wielu krajów. Cechuje je połączone wykorzystanie tańca, choreografii, dramaturgii, tekstu i mediów wizualnych. Oprócz tego tworzy specyficzne dla danego miejsca tournee performatywne w różnych kontekstach i miastach, prowadzi warsztaty improwizacji, mapowania i dramaturgii fizycznej oraz pisze dla rozmaitych magazynów tanecznych i teatralnych.

 

Klaus NACHBAR
(Kolonia) urodził się w 1938 roku w Niederhausen nad Appel, gdzie także spędził dzieciństwo. Otrzymał edukację szkołę w tamtejszej Volksschule, a następnie przeniósł się do szkoły handlowej w Bad Kreuznach. W latach 1954 do 56 otrzymał wykształcenie jako sprzedawca w Düsseldorfie zakończone egzaminem sprzedawcy i pracował jako sprzedawca w Düsseldorfie aż do roku 1959. Służba wojskowa od 1959 do 1960 roku. Następnie zatrudniony jako sprzedawca w hurtowniach artykułów dekoracyjnych w w Kolonii i w Düsseldorfie. Od 1 stycznia 2002 roku na emeryturze. Klaus Nachbar ożenił się 20 września 1964 roku Jego córka Susanne urodziła się 16 listopada 1966, jego syn Martin 22 marca 1971 roku. Rozwód w 1999 roku, drugie małżeństwo w tym samym roku.

 

Ramona NAGABCZYŃSKA
tancerka / choreografka

Edukację taneczną rozpoczęła w Państwowej Szkole Baletowej w Warszawie (dyplom baletowy), a następnie kontynuowała w Hochschule für Musik und Darstellende Kunst we Frankfurcie nad Menem oraz w The Place w Londynie (taniec współczesny).

Współpracowała z wieloma artystami i instytucjami w Polsce i poza jej granicami (Saju Hari, Carrie Cracknell i Lucy Guerin, Emma Martin, David Wampach, Ula Sickle, Sjoerd Vreugdenhil, Marysia Stokłosa, Kaya Kołodziejczyk, Paulina Orłowska, Polski Teatr Tańca, Fleur Darkin Company, Tom Dale Company, 30 Bird Productions, Junk Ensemble, Good Girl Killer). Tym samym, jako tancerka, Ramona wystąpiła na najbardziej prestiżowych scenach Europy — od słynnej galerii Tate Modern w Londynie, po londyński Sadler’s Wells i Stadsschouwburg w Amsterdamie. Jako choreografka zadebiutowała solowym spektaklem Man’s Best Friend, zrealizowanym w ramach programu Solo Projekt 2009 (Stary Browar Nowy Taniec, Poznań). Kolejne produkcje to: Turao/Dziw (instalacja video, 2010), New (Dis)Order (2012), RE//MIX: Akumulacja© Trisha Brown (2012) oraz The way things dinge (2014).

Obecnie realizuje autorskie projekty oraz współpracuje z: londyńskim teatrem wizualnym Clod Ensamble, niezależnym kolektywem Universal Law of Impermanence oraz warszawskim Centrum w Ruchu.

 

Janusz ORLIK
tancerz / choreograf

Po ukończeniu Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. Romana Turczynowicza w Warszawie studiował w Brucknerkonservatorium Linz w Austrii (już podczas studiów rozpoczął pracę w zespole młodych tancerzy x.IDA Dance Co.)

Występował w produkcjach wielu choreografów, takich jak: Olga Cobos, Peter Mika, Catherine Guérin, Rebecca Murgi, Nicole Caccivio, Charlotte Vincent. Od 2002 r. jest stałym członkiem Vincent Dance Theatre (Wielka Brytania). Tworzy również własne prace choreograficzne — jest autorem spektakli — Exérèse monobloc (2004), a bliźniego swego jak siebie samego (2006), Live on stage (2008), Święto wiosny (2011), Insight (2013). W 2007 roku wystąpił w projekcie Towarzystwa Gimnastycznego (NIC), a w 2009 roku — w spektaklu Happy Nigela Charnocka (jako tancerz i asystent choreografa). Rok później dołączył do belgijskiej grupy Ugo Dehaesa (Kwaad Bloed) i wziął udział w przedstawieniu Forces, a w 2011 roku — do angielskiej formacji Nigel Charnock + Company, z którą zrealizował spektakl Ten Men. Na szczególną uwagę zasługuje jego współpraca z Joanną Leśnierowską (Rekonstrukcja, 2011; …(Rooms by the Sea) z cyklu ćwiczenia w patrzeniu, 2014) i Danielem Landauem (Izrael) oraz udział we wznowieniu Horsemeat Gary‘ego Clarke’a (Wielka Brytania).

Poza pracą sceniczną prowadzi warsztaty taneczne w szkołach tańca oraz innych placówkach edukacyjnych w kraju i za granicą.

 

Iwona PASIŃSKA
choreografka / tancerka / teatrolożka

Absolwentka Państwowej Szkoły Baletowej im. Feliksa Parnella w Łodzi oraz Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu (Katedra Dramatu i Teatru), gdzie na studiach doktoranckich kontynuowała badania dotyczące ekspresji ciała w teatrze współczesnym.

Przez lata była tancerką Polskiego Teatru Tańca pod kierownictwem Ewy Wycichowskiej (pierwsza solistka w latach 1997–2008). Tam też debiutowała jako choreografka. Przygoda z twórczym procesem stała się wkrótce ważniejsza niż odtwórcza praca tancerza. Ukierunkowała jej drogę na poznawanie materii tańca i ruchu we wszelkich aktach performatywnych. Dlatego od kilku lat autorskie projekty realizuje w grupie Movements Factory (np. Pustynia Pary, 2008; Gramy 4U, 2009; Trop: DaNce as Art oraz Bodyland, 2010), badając ruch w przestrzeniach wszelkiego rodzaju widowisk.

Stale współpracuje z teatrami dramatycznymi, operowymi i alternatywnymi (jako choreografka lub dramaturżka ruchu współpracowała m. in. z Igorem Gorzkowskim, Marcinem Liberem, Piotrem Kruszczyńskiem, Natalią Babińską, Claudią Castellucci, Andrzejem Dziukiem).

 

Mariusz RACZYŃSKI
tancerz / pedagog

Ukończył Państwową Ogólnokształcącą Szkołę Baletową im. Ludomira Różyckiego w Bytomiu oraz London Contemporary Dance School (MA).

Karierę taneczną rozpoczął w wieku 12 lat na deskach Opery Śląskiej w Bytomiu. Współpracował również z Polskim Teatrem Tańca w Poznaniu oraz (po zakończenu edukacji w Londynie, rozpoczętej w 2000 roku) z wieloma zespołami w Wielkiej Brytanii, m. in. Siobhan Davies Dance, BalletLORENT oraz Bark Productions. Prowadził warsztaty i zajęcia z improwizacji oraz techniki release (taniec współczesny) w takich szkołach jak: Dance City, Northern School of Contemporary Dance, Rambert Studios i London Contemporary Dance School (gdzie spełniał także funkcję gościnnego egzaminatora). Wystąpił w spektaklu New (Dis)Order (2012) w choreorafii Ramony Nagabczyńskiej, opartym na dużym wkładzie twórczym tancerzy i prezentowanym m. in. na międzynarodowym festiwalu Edinburgh Fringe w 2013 roku.

Aktualnie mieszka i pracuje w Krakowie. Swoją wiedzę na temat tańca uzupełnia trenując ju-jitsu i ashtangę jogę.

 

Kuba SŁOMKOWSKI
artysta wizualny / muzyk eksperymentalny

Absolwent malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Studiował również na wydziale Bellas Artes Uniwersytetu Complutence w Madrycie (2004–2005).

Laureat 1. nagrody w konkursie na logo Roku Zbigniewa Herberta (2008), oraz 3. nagrody w konkursie Samsung Art Master (2009) za pracę pod tytułem Program Music Box. Zdobywca wyróżnienia honorowego w konkursie Sztuka w Kropki (2010). Autor wielu projektów eksperymentalnych, m. in.: Taxi Music Wheel, Impreza Ciszy, StopAndWalk, Syrena dla Warszawy, Kolacja na Hucie. Współtwórca kolektywu Parque-nō oraz duetów: KubaTwiceImprovise i Dwóch Ludzi z…

Stale współpracuje z Izą Szostak, przygotowując oprawę muzyczną do jej tanecznych spektakli — m.in. RE//MIX: Merce Cunningham (2012) oraz Ciało. Dziecko. Obiekt. (2013). W swojej pracy artystycznej posługuje się wieloma mediami (oprócz dźwięku i performance art interesuje się także malarstwem).

 

Iza SZOSTAK
tancerka / choreografka

Absolwentka Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. Romana Turczynowicza w Warszawie (2003) oraz Codarts — Rotterdam Dance Academy w Holandii (2008). Studiuje w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Warszawskiego.

W 2007 roku odbyła staż w zespole Jana Fabre’a (Troubleyn) w Belgii. Za granicą współpracowała m. in. z Michaelem Schumacherem, Amy Raymond, Taldansem i Anną Holter. Autorka spektakli: Karmi-go, Feedback, From culture to nature (Solo Projekt 2011, Stary Browar Nowy Taniec, Poznań), The glass jar next to the glass jar (2012), RE//MIX: Merce Cunningham (2012), Ciało. Dziecko. Obiekt. (2013).

Obecnie, w swojej praktyce artystycznej, powołuje się na ruch autentyczny oraz choreologię; współpracuje z osobami nie związanymi zaowodowo z tańcem. Działa jako stypendystka (wspieranego przez Unię Europejską) międzynarodowego projektu dla młodych choreografów SPAZIO oraz współtworzy warszawskie Centrum w Ruchu, znajdując dużą radość w uczeniu tańca i kompozycji ruchu.

 

Anita WACH
tancerka / choreografka / performerka / instruktorka

Ukończyła instruktorski kurs kwalifikacyjny z zakresu tańca współczesnego w Kielcach (1998) i uzyskała dyplom zawodowego tancerza przyznawany przez Związek Artystów Scen Polskich (2001).

Wieloletnia tancerka w Śląskim Teatrze Tańca Jacka Łumińskiego (1996–2003). Na początku 2004 roku dołączyła do zespołu warszawskiego Teatru Bretoncaffe, realizując wspólnie z nim projekty: Slam.in, Slam.out (2004), Taniec śniącego ciała (2006), Tańcząc Sarę Kane (2007), Manifest Jaszczurki (2007), Topinambur (2008), Dion.Is.Us (2009), Ja, Agaue (2010). Stypendystka Pro Helvetii (2003), Mobile Academy (2006) oraz Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2011). Rezydentka centrum choreograficznego Zollverein w Essen (udział w projekcie Ewy Jaros Yi-Ya, 2005). Współczestniczka wielu programów międzynarodowych — a jednocześnie — autorka spektakli solowych: Inch 1,5 (Solo Projekt, Stary Browar Nowy Taniec, Poznań, 2006), preformance V (Warszawa, 2008), improwizowane solo on/off (Maat Festiwal, 2010), Mute (programu rezydencyjny Maat Festiwal, 2013), Oops (2013). Współautorka spektakli: weast.com (2008), Casablanca Therapy (2010), Shame (2011), Just the beginning (2012) oraz w/restless (2012), Gloria! (2013).

Działa na gruncie solowym oraz współpracuje z Teatrem Via Negativa w Ljubljanie; współtworzy grupę Kwartet Patetyczny i stowarzyszenie Ja Ja Ja Ne Ne Ne; prowadzi warsztaty tańca współczesnego oraz astanga jogi.

 

0
    Twój koszyk
    Twój koszyk jest pustyWróć do sklepu