Praktyka i konsekwencje Teatru Cricot 2
Termin: 2 – 14 września 2013
Miejsce: Archiwum Cricoteki, ul. Kanonicza 5, Kraków
Prowadzenie: Andrzej Wełmiński z udziałem Teresy Wełmińskiej i Andrzeja Kowalczyka
Limit uczestników: 13 osób
Pokaz publiczny: 14 września (sobota), godz. 18.00
Celem warsztatów jest poznanie charakterystycznych sposobów działania i metod wypracowanych w Teatrze Cricot-2 oraz ich konsekwencji w procesie twórczym.
Warsztaty obejmują teorię i praktykę.
Teoria jest przekazywana w trakcie spotkań i rozmów z uczestnikami.
W części teoretycznej będziemy starali się wyjaśnić podstawowe koncepcje działalności Teatru Cricot 2. Uczestnicy zapoznają się z biografią Tadeusza Kantora i historią teatru Cricot 2 osadzonego głęboko w nurtach sztuki europejskiej. Prześledzą, które elementy myśli europejskiej były obecne w Cricot 2 oraz jak teatr Kantora wpłynął na rozwój współczesnej myśli artystycznej.
W czasie warsztatu poznane zostaną pojęcia:
teatru autonomicznego i niezależnego,
rzeczywistości najniższej rangi,
bioobiektów,
klisz pamięci,
manekinów,
idei podróży,
idei niemożliwego.
W praktycznej części wraz z uczestnikami będziemy śledzić wybrane metody działań artystycznych, charakterystyczne środki wyrazu oraz procesy formowania się spektaklu.
W trakcie zajęć postaramy się stworzyć etiudy i sceny adaptując metody wypracowane przez Teatr Cricot 2, odwołując się zwłaszcza do zespołowego charakteru pracy i jego głównej przesłanki – teatru autonomicznego, dla którego wszystkie komponenty dzieła są równoprawne.
W procesie tworzenia uczestnicy doświadczą:
różnych struktur czasu i przestrzeni
i ich konsekwencji dla aktora;
poznają podstawowe metody postępowania scenicznego,
różne zachowania aktora,
funkcje przedmiotu,
funkcje kostiumu,
sposoby tworzenia napięć,
kontrapunktów,
struktur spektaklu,
montażu scen,
poznają rolę tekstu w teatrze Cricot 2
i rolę przypadku w procesie tworzenia.
Warsztaty mają na celu zachęcanie do kreatywności, w przeciwieństwie do biernego odtwarzania roli.
Prace bazują na lokalnym charakterze miejsca oraz indywidualnych zdolnościach i możliwościach uczestników.
Ćwiczenia zaczną się od podstawowych, elementarnych zachowań na scenie, których celem jest zbudowanie abecadła – wspólnego języka, którym porozumiewać się będziemy wraz z uczestnikami w trakcie dalszej pracy. Co dziwne, już w tej pierwszej fazie bardzo często zaczynają się formować zalążki przyszłych postaci i perypetie bohaterów. W każdym wypadku rezultat warsztatów jest odmienny, a ostateczny pokaz czy przedstawienie ma unikalną formę.
Warsztaty w języku angielskim i polskim.
Andrzej Wełmiński
Teresa Wełmińska – aktorka, reżyser. Ukończyła Studium Medyczne w Krakowie. W latach 1976-1990 współpracowała z Tadeuszem Kantorem i występowała w spektaklach Teatru Cricot 2: Umarła klasa, Gdzie są niegdysiejsze śniegi, Wielopole, Wielopole, Niech sczezną artyści, Nigdy tu już nie powrócę i Dziś są moje urodziny. Od 1992 wraz z Andrzejem Wełmińskim realizuje spektakle teatralne oraz prowadzi warsztaty teatralne.
Teresa Wełmińska
Andrzej Wełmiński – absolwent wydziału grafiki krakowskiej ASP (dyplom u prof. Włodzimierza Kunza, 1977). Zajmuje się rysunkiem, malarstwem, fotografią, tworzy obiekty i instalacje. Związany z Galerią Foksal i Galerią Krzysztofory. Aktor, reżyser. Współpracował z Tadeuszem Kantorem, w latach 1973-1990 brał udział we wszystkich realizacjach i tournée Teatru Cricot 2. Wraz z żoną Teresą twórca spektakli: Manjacy z Aktorami Teatru Cricot 2, 1993; Ameryka czyli nie oglądaj się za siebie z Aktorami Teatru Cricot 2, 1995; Demon ruchu w Teatrze Polskim w Bydgoszczy, 1996; Rzeźnia wg Sławomira Mrożka w Teatrze Polskim w Bydgoszczy, 1997; Da liegt der Hund begraben – Germanias Halluzinationen – Theater Rampe, Stuttgart, 1997; scenografia do spektaklu muzycznego De Dolende Ney – Amsterdam, 1999; Hydromaschinen Prozession – teatralna akcja plenerowa w ramach imprezy stadt im fluss na zamówienie władz miasta Esslingen, 2005; Minęło, minęło i tak przeminą wszystkie historie… z Aktorami Teatru Cricot 2, 2007; Traumatikon – Rose Bruford College, Londyn, 2011; Flammarion – La MaMa Spoleto, 2011; Pages from the Book of… – Rose Bruford College, Londyn, 2012, spektakl prezentowany na Międzynarodowym Festiwalu Istropolitana Project w Bratysławie (otrzymał dwie główne nagrody w kategoriach: Wybitne Osiągnięcie oraz Najlepsza Produkcja), w Edynburgu na festiwalu Fringe, w Moskwie na Moscow International University Theatre Festival.
Andrzej Wełmiński
Teresa i Andrzej Wełmińscy prowadzą wykłady i warsztaty dotyczące historii, teorii (filozofii) oraz praktyk scenicznych Teatru Cricot 2. Warsztaty prowadzone były między innymi w Stuttgarcie, Romainmotier, w Rote Fabryk w Zurychu, Scuola Teatro Dimitri Verscio, Loughborough University UK, University of Washington USA, w Rose Bruford College w Londynie, w Uniwersytecie Teherańskim.
więcej na stronie www.welminski.pl
Fotografia ze spektaklu “Wielopole, Wielopole” (1980), „Pośmiertne zaślubiny”, Matka Helka: Teresa Wełmińska, Ojciec Marian: Andrzej Wełmiński, Wuj Józef-Ksiądz: Stanisław Rychlicki, fot. nieznany
Andrzej Kowalczyk – absolwent Architektury Politechniki Krakowskiej (absolutorium 1982); w latach 1984-1998 pracownik Cricoteki – współtwórca wielu wystaw krajowych i zagranicznych; kierownik techniczny Teatru Cricot 2; aktor Teatru Cricot 2 w latach 1985–1992; udział w spektaklach teatru Tadeusza Kantora: Niech sczezną artyści, Wielopole, Wielopole, Nigdy tu już nie powrócę, Dziś są moje urodziny. Brał udział w akcji teatralnej Lekcja anatomii wg Tadeusza Kantora – debata zrealizowanej z częścią zespołu Teatru Cricot 2 jako hommage dla Tadeusza Kantora, 1991.
Stale współpracuje (scenografia, reżyseria, udział w spektaklach) z teatrem Aktorzy Teatru Cricot 2 – Manjacy, 1993; Ameryka czyli nie oglądaj się za siebie, 1995; Minęło, minęło i tak przeminą wszystkie historie, 2007. Brał udział w projektach Andrzeja Wełmińskiego Da liegt der Hund begraben – Germanias Halluzinationen, w Theater Rampe, Stuttgart, 1997; De Dolende Ney, Amsterdam, 1999.
W 2004 otrzymał Nagrodę Dziekana Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej na X Międzynarodowym Biennale Architektury w konkursie Muzeum Tadeusza Kantora (zespół Jacek Czech, Andrzej Kowalczyk, Jakub Kowalczyk).
Andrzej Kowalczyk
Fotografia ze spektaklu “Nigdy tu już nie powrócę”, „Przebieranie wojenne/ Właściel Knajpy – Ulissesem”, Pancerny Wiolinista: Andrzej Kowalczyk, Właściciel knajpy [Ulisses]: Andrzej Wełmiński, fot. Caroline Rose
