Balladyna, 1943 – Uwagi do scenariusza “Balladyny”

I akt. Próba. Kirkor: J. Turowicz, Pustelnik: H. Jasiecki, Grabiec: T. Brzozowski, Alina: K. Zwolińska, Matka: E. Siedlecka, fot. Witold Witaliński

I akt. Próba. Kirkor: J. Turowicz, Pustelnik: H. Jasiecki, Grabiec: T. Brzozowski, Alina: K. Zwolińska, Matka: E. Siedlecka, fot. Witold Witaliński

“Sferę legendy i mitologii (Nimfa Goplana i dwa Elfy)
w opisie autora i w tradycyjnym teatrze pokazywano w naiwnej,
banalnej, sentymentalnej manierze operowej (dodajmy nietykalnej).
W mojej inscenizacji Nimfa jest abstrakcyjną f o r m ą – f a n t o m e m: Elfy dwuczęściowymi ruchomymi kołami, grawitującymi wokół macierzystej formy.
Jest to sfera abstrakcji, pojęć nadrzędnych, wolnej wyobraźni, o rozległej rozpiętości niuansów od tragedii do burleski. F o r m a – f a n t o m jest jądrem całego układu. Jej prawa abstrakcyjne przenoszą się (w różnym stopniu) na inne formy i stanowią podstawę formalną układu tworzącego się na biegunie przeciwległym do r e a l n o ś c i   w i d o w n i: układu  i l u z j i.(…)”

 

(Tadeusz Kantor, Metamorfozy. Teksty o latach 1938 – 1974 , wybór i opracowanie Krzysztof Pleśniarowicz, Cricoteka, Księgarnia Akademicka, Kraków 2000, s. 71)

0
    Twój koszyk
    Twój koszyk jest pustyWróć do sklepu