Glamour & Więcej – spektakle taneczne KTT w Cricotece
28 kwietnia 2019 (niedziela), godz. 19.00
Krakowski Teatr Tańca, Glamour, chor. Eryk Makohon
Eryk Makohon odnosi się do teorii Ervinga Goffmana, skupiającej się wokół tematu porządku interakcyjnego. Teoria ta opisuje siatkę jawnych i ukrytych reguł kierujących zachowaniem ludzi w obrębie różnych sytuacji społecznych. Bezpośredni kontakt, interakcja twarzą w twarz jest rodzajem przedstawienia, w którym rozmówcy odgrywają swoje role w celu wywarcia odpowiedniego wrażenia na drugiej osobie. Dochodzi w ten sposób do publicznej prezentacji tylko jednej z jaźni, nazywanej frontonem. Druga jaźń to kulisy, a jej zadaniem jest zdystansowana ocena skuteczności działań.
Goffmanowskie fasady, czyli powierzchowność, sposób bycia, przyjmują różne formy, podporządkowane celowi, który uczestnik spotkania chce osiągnąć. Formy zastygają, wskutek czego powstają skorupy ulepione z oczekiwań, tendencji i mód. Wyćwiczone pozy czy nieszczere emocje budują codzienność, naturalny styl bycia, który krzepnie. Moment, w którym skorupa pęka, ukazuje to, co zostało ukryte pod spodem…
fot. Dawid Ścigalski
choreografia: Eryk Makohon i zespół
dramaturgia, scenografia i reżyseria światła: Eryk Makohon
wykonanie: Pamela Bosak, Magdalena Skowron, Mateusz Ulczok
kostiumy: Ewa Skoczeń – Citko
produkcja: Stowarzyszenie Krakowski Teatr Tańca
premiera: 27 października 2018, Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora Cricoteka
„Makohon kreuje hollywoodzki obraz, w którym umieszcza troje tancerzy. Ich dumne, wyprostowane ciała są napięte, a ruch precyzyjny”
Anna Olszak, Forma jest wygodna, TEATRALIA
„Reguły haute couture, gdzie „ideał piękna” osiągnięty zostaje przez wyrzeczenia, uprzedmiotowienie człowieka i nadanie formie (fasadzie) nadrzędnego znaczenia, wykorzystano w charakterze paraleli. (…) Ciała stopniowo odchodzą od idealnych póz, min i ruchów, stają się coraz bardziej zmęczone, a ich ubrania, świadczące o ciągłej kontroli i stosowaniu zasady decorum, zaczynają przeszkadzać. Dramaturgia dąży do oczywistej, ostatecznej, pozornie nieskażonej formy (…)”
Radosław Pindor, Na ostrych zakrętach, DIDASKALIA
„Twórcy i twórczynie sięgają do największego magazynu gotowych wizerunków – popkultury (…) Ciała przestają być tylko wizualne, a nabierają materialności (…) słyszymy ich pracę, przyspieszone oddechy, mocne wydechy, ciężar. Podobnie działają mikropęknięcia polegające na ledwie zauważalnym drżeniu w geście, niepewności…”
Agata Kwiatkowska, Relacje w czasach alienacji, TEATRALIA
Magdalena Skowron (Krakowski Teatr Tańca), Więcej
Więcej to słowo opisujące konsumpcję we współczesnym społeczeństwie. Chcemy więcej rzeczy, więcej wrażeń, więcej uczuć. Chcemy tego, co ładnie zapakowane. Zdaje się, że więcej nie ma formy skończonej, to uzależnienie, które pcha nas do ciągłego szukania, gromadzenia, podejmowania działań w gruncie rzeczy bezsensownych. Konsumpcja staje się naglącym i domagającym się zaspokojenia pragnieniem. Daje chwilową ulgę, moment spełnienia, który trwa jednak krótko. W różnych postaciach i znaczeniach staje się sensem życia, ale jednocześnie zabiera ze sobą wolność
choreografia: Magdalena Skowron
konsultacja: Eryk Makohon
(…) zapadającą w pamięć etiudę, zatytułowaną Więcej, zaprezentowała Magdalena Skowron, absolwentka Choreografii i teorii tańca warszawskiego Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina. Już na samym początku artystka wprowadza w widzów stan konsternacji i zaciekawienia…
Luiza Nowak, TANIECpolska.pl
Wydarzenie organizowane w ramach Międzynarodowego Dnia Tańca 2019
