Wszystkie wpisy

PERFECT MAN – performance taneczny

Na górze napis PERFECT MAN, obok nazwiska twórców: anka jurek, Łukasz Wójcicki, Tatian Cholewa. Pod tytułem zdjęcie socrealistycznej rzeźby.

„Wszyscy jesteśmy świadkami. Świadkowie i sprawcy, kaci i ofiary w jednej osobie, na gruzach tego, co jeszcze niedawno spajało gigantyczne imperium” – Swietłana Aleksijewicz. 

Perfect Man
Pomysł, koncepcja i tekst: Łukasz Wójcicki
26 marca (sobota), 18:30
Bilety: 10 zł

Dziedzictwo komunizmu spotkało się nie tylko z dużymi przemianami politycznymi, ale także ze znacznymi zmianami indywidualnymi, szczególnie interesującymi w kontekście „nowego człowieka” socjalistycznego, którego ostateczną emanacją był Homo Sovieticus. Projekt „Perfect Man” bada to, co zostało z Homo Sovieticusa we współczesnych społeczeństwach postkomunistycznych – przede wszystkim zwracając się w stronę koncepcji doskonałego ciała, podporządkowanego politycznemu rygorowi umysłu na usługach socjalizmu.

Kartezjańska koncepcja ciała Homo Sovieticus jako materialnej maszyny, to koncept człowieka „nowego” typu, stanowiący krytyczne odniesienie do przeciętnego obywatela Związku Radzieckiego, jak i obywateli oraz obywatelek krajów kontrolowanych przez ZSRR. Lata funkcjonowania w systemie komunistycznym wytworzyły specyficzny rodzaj człowieka, radykalnie różny od tego, jaki można było znaleźć w kapitalistycznych krajach Zachodu. Był to człowiek na usługach upolitycznionej kultury, która precyzyjnie określała nie tylko sposób myślenia czy formułowania zdań, ale również rygor ciała. Jego utopijną reprezentacją była figura Homo Sovieticus, człowieka doskonale podporządkowanego systemowi i fizycznie skrojonego na jego potrzeby. Tu zaczynała i kończyła się Kartezjańska koncepcja ciało-umysł. Homo Sovieticus był idealną maszyną umysłowo-cielesną, doskonale podporządkowaną, perfekcyjną w każdym calu. Figura Homo Sovieticus odcisnęła swoje piętno we wszystkich krajach Europy Środkowowschodniej pozostających w sferze wpływów Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich.

Spektakl. Na scenie teatru siedzą 3 osoby. Mają sportowe ubrania i wyciągnięte nogi

Perfect Man Fot. Pavel Matela

„Homosos [Homo Sovieticus] nie oznacza degradacji. Przeciwnie, jest on najwyższym produktem cywilizacji. Jest nadczłowiekiem. Uniwersalnym. Jeżeli to konieczne, zdolny jest do wszelkiego świństwa. A jeżeli to możliwe, zdolny jest do każdej cnoty… Nie ma tajemnic, których by nie wyjaśnił. Nie ma problemów, których by nie rozwiązał. Jest naiwny i prosty. Jest pusty. Jest wszechwiedny i wszechobecny. Jest przepełniony mądrością. Jest cząsteczką wszechświata noszącego w sobie cały wszechświat. Jest gotów na wszystko i do wszystkiego. Jest nawet gotów na lepsze. Oczekuje na lepsze, choć w nie nie wierzy. Ma nadzieję na gorsze. Jest Niczym czyli Wszystkim. Jest Bogiem udającym Diabła. Jest Diabłem udającym Boga. Tkwi w każdym człowieku.” – Aleksander Zinowiew

Odwołując się do pamięci ciała, dziedzictwa traumy i międzypokoleniowego archiwum przemocy, projekt staje się spojrzeniem na cechy Homo Sovieticus i jego pozostałości w dzisiejszym człowieku kapitalistycznym. Poprzez praktyki nowej choreografii stara się uchwycić performatykę ruchu i ciała Homo Sovieticus i znaleźć punkty wspólne we współczesnych ciałach w perspektywie pokoleniowej. Ruch i choreografia są wynikiem badań nad tekstami kultury, archiwalnymi materiałami audio-wideo i przedstawieniami figuratywnymi (rzeźby, płaskorzeźby, obrazy, rysunki, szkice itp.). Perspektywa z pozycji nienormatywnego i niebinarnego ciała pozwala nam w krytyczny sposób zbadać idee starego „nowego człowieka” Homo Sovieticus i jego pozostałości we współczesnych reprezentacjach ciała traktowanego jako produkt i medialny nośnik szczęścia. 

Trzy osoby na scenie: pierwsza od lewej siedzi na posadzce, druga stoi na szeroko rozstawionychnogach, składajac ręce pod twarzą, trzecia stoi z rozłożonymi rękami. W tle, za nimi, znajduje się wózek inwalidzki.

Perfect Man Fot. Pavel Matela

Artyści przekażą dochód ze spektaklu zbiórkę Open Culture. Dla wsparcia ukraińskich twórców kultury: pisarzy, dziennikarzy, naukowców, tłumaczy, artystów, którym grożą niebezpieczeństwa wojny prowadzonej przez Rosję w Ukrainie. Więcej o zbiórce.

 

Pomysł, koncepcja i tekst: Łukasz Wójcicki

Performance, taniec i choreografia: Anna Jurek, Łukasz Wójcicki, Tatiana Cholewa
Konsultacja dramaturgiczna: Marcin Miętus

anka jurek – freelancerka, artystka ruchu; tancerka, pedagożka i menadżerka wydarzeń kulturalnych w Wielkiej Brytanii, Austrii i Polsce. Absolwentka Kompozycji Tańca (WSUS), Tańca na NSCD w Leeds, oraz Pedagogiki Tańca Współczesnego na ABPU w Linz oraz Polityki Społecznej (UEP).

Stażystka tańca i choreografii w Stopgap, była tancerka EXIM. Pracuje w transdyscyplinarnych projektach łącząc taniec ze sztuką performansu, teatru, ruchu, mediów, muzyki i rękodzieła. Tancerka międzynarodowej platformy ARTiL_2019 w ramach tournée UKR/AT/PL. Była tancerka i pedagożka STW, PL.
Laureatka stypendium Wyszehradzkiego, programu Polski Taniec i Niepełnosprawność 2020 oraz austriackiego stypendium Förderung na autorskie projekty artystyczne. Dwukrotnie otrzymała nagrodę Isolde Kleitmann [AT]. Stażystka Teatru Tańca i Ruchu ROZBARK oraz Polskego Teatru Tańca (2016). Więcej: https://annajurek.wixsite.com/janka 

Łukasz Wójcicki – performer, tancerka, choreograf, artywistka, animator kontrkultury, badaczka. W jego polu zainteresowań jest polityczność ciała, choreografia społeczna i dekonstrukcja przywileju, patriarchatu oraz normatywności. Bada nowe formy obecności w kontekście katastrofy ekologicznej i antykapitalizmu. W latach 2008-18 performer i tancerz w zespole teatru Komuna Warszawa. Od 2016 związana z działaniami społeczno-artystycznymi fundacji Strefa WolnoSłowa. Laureat Europe Beyond Access “Taniec i niepełnosprawność. Przekraczanie granic” oraz rezydencji Visegrad Artist Residency Program—Performing Arts. Więcej: https://lukaszwojcicki.noblogs.org/

Tatian Cholewa – od 20 lat osoba o alternatywnej motoryce, tancerz współczesny – performatywny, walczący o doskonałość ciała nienormatywnego. W latach 2006- 2008 uczestniczka w Integracyjnych Spotkania Artystycznych, na których zaczęła stawiać pierwsze kroki w tańcu. Pozwoliło mu to odkryć możliwości jego ciała, spowodowało zainteresowanie się tańcem współczesnym, którym mogła wyrażać siebie po przez ruch, uświadamiając sobie, iż jej ciało ograniczone przez chorobę jest unikatowym narzędziem do pracy. Współpracowała z choreografem i performerem Rafałem Urbackim, aż do jego śmierci. Dwukrotna laureatka programu europejskiego Europe Beyond Access „Taniec i niepełnosprawność. Przekraczanie granic”. Współpracowała m.in. z Justyną Wielgus, Magdaleną Przybysz, Ewą Sobiak, Markiem Brew, Pauliną Wycichowską.

Wydarzenie na Facebooku

 

Projekt został zapoczątkowany we wrześniu 2021 w Czechach, w Farmstudio – Art and Cultural Center w ramach rezydencji International Visegrad Fund „Visegrad Artist Residency Program—Performing Arts”.
Projekt realizowany jest przy wsparciu Centrum Rozwoju Choreograficznego SE.S.TA

0
    Twój koszyk
    Twój koszyk jest pustyWróć do sklepu