Polifonie: OPEN STAGE – Artyści

Kerry Kenny: Dis-Ease – 3 sierpnia, godz. 20:00

Performans Kerry Kenny Dis-Ease wykorzystuje brzmienie gitary i elektronicznych przetworzeń ludzkiego głosu. Wokalistka czerpie z kultury polskiej i irlandzkiej, wplatając w muzykę tworzoną przez siebie na żywo fragmenty poezji Wisławy Szymborskiej, Williama Butlera Yeats’a i elementy tradycyjnego śpiewu irlandzkiego.

Kerry Kenny – amerykańska wokalistka, autorka muzyki i tekstów, gawędziarka, nauczycielka i instrumentalistka. Studiowała muzykę elektroniczną na Akademii Muzycznej w Krakowie i muzykę filmową na Uniwersytecie Nowojorskim. Jest autorką muzyki do utworu scenicznego Discopolo Opera, którego ostatnie wykonanie odbyło w ramach festiwalu Audio Art (Bunkier Sztuki, 2014). Obecnie pisze tradycyjną muzykę irlandzką i wplata ją wraz z innymi irlandzkimi motywami w materię języka polskiego – poprzez wykorzystanie instrumentów tradycyjnych i współczesnych oraz śpiewu Sean-nós.

 

Rinus van Alebeek – 10 sierpnia, godz. 20:00

Podczas koncertu artysta wykorzysta próbki dźwięków ze swojej kolekcji kaset magnetofonowych – nagrań terenowych zbieranych przez niego na przestrzeni lat,  nagrań słowa mówionego i innych. Użycie nagrań pochodzących z innych przestrzeni wpływać będzie na percepcję otoczenia Cricoteki, przekształcając i ingerując w naturalny krajobraz dźwiękowy tego miejsca.

Holenderski artysta, którego głównym narzędziem pracy z dźwiękiem są poddawane wszelkim możliwym manipulacjom taśmy magnetofonowe. Oprócz twórczości muzycznej Rinus zajmuje się także literaturą: ostatnio opublikował powieść Stop The Music. Artystyczna biografia Rinusa dzieli się na dwa okresy: prehistoryczny i historyczny. Okres prehistoryczny rozciąga się od narodzin wszechświata do 1989 roku. Na okres historyczny, po roku 1989, składają się trzy kategorie: literaturę, sztuki wizualne i sztukę dźwięku.

 

Marcin Janus / Grzegorz Kaliszuk – 17 sierpnia, godz. 21:00

Performans to połączenie brzmień elektronicznych z interaktywnym mappingiem przy aktywnym udziale publiczności. Jako obiekt mappingu wykorzystana zostanie zachodnia ściana budynku Cricoteki, od strony dziedzińca. Tam też zostanie rozmieszczony przestrzenny system dźwiękowy. Budynek stanie się na chwilę rodzajem instrumentu, za pomocą którego możliwe będzie kształtowanie wybranych części utworu.

Marcin Janus pochodzi z Krakowa, jest artystą dźwiękowym, multimedialnym, twórcą muzyki elektronicznej i elektroakustycznej. Od wielu lat zajmuje się oryginalnymi projektami artystycznymi. Jest autorem i często wykonawcą muzyki do licznych spektakli tanecznych oraz teatralnych. Tworząc na granicach sztuk, kreuje złożone środowiska dźwiękowe. Jego celem jest nadanie przedstawieniom jak najbardziej wciągającej formy. Nasycając świat i umysł osobliwymi zjawiskami dźwiękowymi, dostarcza zmysłom szerokiego spektrum wrażeń. Koncentruje się na barwie dźwięku, bada jego podstawowe cechy, często szuka jego odzwierciedlenia w ruchu i obrazie, nadaje zdarzeniom nowych znaczeń, łącząc je w przestrzeniach muzycznych. Był stypendystą Art Stations Foundation w programie Solo Projekt, finalistą w Konkursie kompozytorskim, który odbywał się w ramach Roku Johna Cage’a. Poza częstymi występami w kraju gościł również w Londynie, Lizbonie, Turynie i Frankfurcie.

Grzegorz Kaliszuk – z wykształcenia informatyk, z zamiłowania twórca i realizator interakcji mutimedialnych. Praca w krakowskich kinach i ośrodkach kultury, takich jak MOCAK czy Małopolski Ogród Sztuki, pozwoliła mu na połączenie pasji technicznych i artystycznych. Kreatywnie łączy wizję artystyczną z możliwościami różnorodnych sprzętów i programów komputerowych, tworząc niepowtarzalne instalacje interaktywne. Realizator wideo wielu spektakli i koncertów, współtwórca multimedialnego spektaklu Digital Garden.

 

Re-Performance Ensemble – 24 sierpnia, godz. 20:00

Grzegorz Mart – malarstwo

Maciej Koczur – dyrygent

Jakub Gucik – wiolonczela

Piotr Peszat – kompozycja

 

Re-Performance Ensemble należy traktować jako działanie formalne, które wykorzystując rożne media, eksploruje powstające między nimi przestrzenie. Efektem pracy będzie utwór dźwiękowy oraz obraz, który powstanie w trakcie performansu.

Piotr Peszat (*1990) – kompozytor i artysta dźwiękowy. W październiku 2014 rozpoczął studia doktoranckie w krakowskiej Akademii Muzycznej w klasie Marka Chołoniewskiego. W latach 2013–2015 studiował kompozycję w The Royal Academy of Music w Aarhus pod kierunkiem Simona Steena-Andersena. W latach 2009–2014 studiował w Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie Krzysztofa Meyera, którą ukończył z wyróżnieniem. Jego utwory były prezentowane podczas wielu koncertów i festiwali za granicą oraz w Polsce.

Grzegorz Mart (*1984) – absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi oraz Wydziału Intermediów krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Dokumentalista, fotograf, performer.

Maciej Koczur (*1989) – doktorant w Katedrze Dyrygentury Akademii Muzycznej w Krakowie. Laureat m.in. I nagrody VI Ogólnopolskiego Konkursu Młodych Dyrygentów im. W. Lutosławskiego, „Małego berła” Fundacji Kultury Polskiej. Konsultant muzyczny i asystent reżysera dźwięku albumów fonograficznych zrealizowanych przez Operę Śląską w Bytomiu. Asystent dra hab. Tomasza Chmiela, dyrygenta Krakowskiej Młodej Filharmonii działającej przy ZPSM im. M. Karłowicza w Krakowie oraz współpracownik prof. Marka Chołoniewskiego przy dyrygowaniu zespołami Orkiestra ElektroNova i Vibrator Ensemble. Jest współzałożycielem i prowadzącym oktet wokalny Oktofonia, który działa w Krakowie od 2011 roku.

Jakub Gucik (*1989) – wiolonczelista, absolwent Akademii Muzycznej w Krakowie. Na stałe związany z zespołami PerDuo Vnc i Spółdzielnia Muzyczna Contemporary Ensemble. Zajmuje się głównie wykonawstwem muzyki kameralnej oraz współczesnej i improwizowanej.

 

Śominika Dniegocka: Kobieta sarna – 31 sierpnia, godz. 20:00

Kobieta Sarna / roe-deer woman / la mujer ciervo jest kompilacją andaluzyjskiej improwizacji i szwajcarskiego snu. W pierwszej wersji została pokazana jako bajka, wraz z rysunkami na „Gadającym Psie” w Pięknym Psie. Rysunki się zgubiły, a Sarna dostała drugi język z okazji zaproszenia do jednego z krakowskich bunkrów, najpierw tego w lesie (Wolskim), a później tego w sercu miasta – Bunkra Sztuki. W międzyczasie pokazywała się w różnych mniej formalnych sytuacjach, jak Sofa Underground czy bardzo kameralne performansy na dachu, które lubi szczególnie. Aż w końcu za sprawą performatywnej wystawy „Los cuentos perdidos emergen en Mexco para seguir desambulando / Zaginione bajki pojawiają się w Meksyku, żeby zapodziać się ponownie”, zorganizowanej przez ambasadę polską w Meksyku i Aśkę Warchał, Kobieta Sarna przemówiła trzecim językiem. Podczas wystawy odbyło się wiele performansów bez fizycznej obecności performera – Meksykanie mogli poznać Sarnę w formie audycji, którą podczas tygodniowej wystawy wolontariusze rozprzestrzeniali po mieście, chodząc ze słuchawkami i proponując przechodniom pięć minut z la mujer ciervo. Podczas gdy Sarna była w Meksyku, Śominika była w Europie, a wokół tej historii wciąż wydarzało się mnóstwo magii. Aż w końcu spadł, nie wiadomo skąd, wyjazd na Broadway, który idealnie pasował do surrealistycznej narracji. Po występie w Movement Research, Eden Expressway, a co za tym idzie – przedostaniu się za Wielką Wodę, nic nie mogło powstrzymać Sarny do odwiedzenia miejsca, w którym dostała kolejny język. Ostatni raz przemówiła w trzech (czterech?) językach w Mexico City 20 maja 2016 roku. Roe-deer woman to historia o miłości, historie o miłości dotyczą nas wszystkich.

Śominika Dniegocka (Dominika Śniegocka) – performerka surrealistka. Pisze, rysuje, rusza się snami i wydaje dźwięki. Teatrem zajmuje się od dziecka, współpracowała z Łaźnią Nową, uczestniczyła w licznych warsztatach w instytucie Jerzego Grotowskiego (m.in w stażu voice and body z Jorge Parente) i w wielu festiwalach oraz projektach międzynarodowych, m.in. w master classes z argentyńskim reżyserem Rodrigo Garcią, w projekcie Nature Embodied (Andaluzja), Le movement – performing the city (Szwajcaria), w performansie „Inter- view” B. Wanderwalla (Budapeszt/Bruksela). Jej Zaginione bajki miały okazje rozprzestrzenić się po Mexico City we współpracy z ambasadą polską w Meksyku (Los cuentos perdidos emergen en Mexico para seguir desambulando). W styczniu 2016 roku zaperformowała Kobietę Sarnę na Broadwayu, w miejscu Movement Research, Eden Expressaway, po czym ruszyła z nią w oniryczną podróż aż do Meksyku, przez Kalifornię, gdzie udało jej się wziąć lekcje u Anny Halprin. Od trzech lat uczy się od Nory Hajos -logomotion- (techniki wykreowanej przez Simone Forti) i prowadzi autorskie intuicyjne spacery performansy z zamkniętymi oczami. Stara się świadomie wszystko mieszać – sen z jawą, a sztukę z życiem, na które sposobem stała się ciągła podróż. W lutym w Krakowie zakończyła swoją półroczną rezydencję w Domku na Kasprowicza magicznym balem surrealistów.

 

0
    Twój koszyk
    Twój koszyk jest pustyWróć do sklepu