„Rollercoaster. Kolekcjonerzy wrażeń” to program prezentacji tańca współczesnego, realizowany od 2018 roku. Spektakle wybrane przez kuratorów – Pawła Łyskawę i Eryka Makohona – z założenia odmienne pod względem estetyki i formy, konsekwentnie wpisują się w hasła porządkujące program kolejnych edycji. Wpisany w idee „Rollercoatera” aktywny udział widzów realizowany jest między innymi poprzez otwartą formułę niektórych spektakli (umożliwiającą aktywny udział w przedstawieniu) oraz rozmowy z artystami.
„Rollercoaster. Kolekcjonerzy wrażeń” realizowany będzie w tym roku pod hasłem „Młodzi kreatorzy wrażeń” i w całości poświęcony zostanie prezentacji „młodego tańca”.
W ramach programu odbędą się aż trzy rezydencje artystyczne. Choreografowie/choreografki oraz tancerki/tancerze w okresie lipiec-październik 2021 otrzymali od Krakowskiego Teatru Tańca wsparcie organizacyjne, mentorskie oraz produkcyjne. Premiery spektakli odbędą się w ramach tegorocznego Rollercoastera. „Humanimal” Magdaleny Niedzielskiej, tancerki i choreografki kształconej m.in. w Izraelu i Hiszpanii, nawiązując do tzw. ludzkich zoo, podejmuje temat współczesnych form kolonializmu. Ola Bożek-Muszyńska, związana z warszawską sceną taneczną, w duecie z Piotrem Skalskim w spektaklu „Goździk w pustej muszli” poszukuje początku końca i końca początku pierwszego etapu miłości, zakochania, stereotypowo zresztą dedykowanego młodości. Jakub Mędrzycki, trzeci spośród rezydentów, w spektaklu “One Hundred Falls” podejmuje studium upadku, dosłownie i w przenośni. Premierowo pokazane zostaną także dwa kolejne spektakle. Agata Jędrzejczak, młoda choreografka i tancerka, poszukująca nowej jakości w komunikacji z widzem w spektaklu „White rabbit” zestawi żywe ciała z obrazem zatrzymanym w filmie, budując w ten sposób nową realność, zawieszoną pomiędzy czasem rzeczywistym a wirtualnym. Katarzyna Kostrzewa i Agnieszka Bednarz-Tyran, pokażą spektakl „Liberi”, wymykający się tradycyjnym wizerunkom macierzyństwa.
Program uzupełnią prezentacje, których premiery odbyły się w 2021 roku i które podtrzymują perspektywę młodych twórców. Mikołaj Karczewski przedstawi zapis osobistych doświadczeń w spektaklu, „Cornerstone”, dialogu ciała z pamięcią kamieni, a Studenci Wydziału Teatru Tańca krakowskiej AST niemalże premierowo pokażą spektakl dyplomowy, inspirowany figurą Mokoszy, słowiańskiego archetypu kobiecej boskości.
„Mokosz” – ODWOŁANY
6 i 7 listopada, godz. 18.30-19.30
Spektakl w choreografii i reżyserii Eryka Makohona zbudowany będzie wokół figury bogini MOKOSZY – jako słowiańskiego archetypu kobiecej boskości, witalności i płodności. Motyw Mokoszy, „matki ziemi” oraz przenikanie się pierwiastków anima/animus, włożone w szeroki kontekst społeczny i kulturowy, służyć będą poszukiwaniu formy, w jakiej materializuje się współczesna kobiecość, żeńska energia.
Synergia ruchu, obrazu i dźwięku przyjmą formę współczesnego teatru tańca. Twórcy spektaklu, w idei teatru postdramatycznego, odejdą od struktur fabularnych i konsekwentnie prowadzonych postaci. Fragmentaryczne obrazy, budowane za pomocą ruchu i działań postaci zbiorowej przenikać się będą z oryginalną muzyką, polskiej kompozytorki, Anny Marii Huszczy. Tak budowany spektakl podejmie „kinestetyczny” dialog z widzem.
Spektakl powstawał w rozpisanym w czasie procesie, obejmującym zagadnienia czerpiące z tradycji teatralnej (budowanie roli poprzez działanie fizyczne, obecność w działaniu fizycznym, organiczność, stymulowanie poziomu pre-eksresywnego, ekstatyczność, nawiązania do rytuału, praca wg zasady „ciało-umysłu w działaniu”).
Wizualną warstwę spektaklu oprócz ruchu budować będzie minimalistyczna w formie scenografia autorstwa Eryka Makohona.
Wydział Teatru Tańca w Bytomiu
„MOKOSZ”. Materiały promocyjne.
„Goździk w pustej muszli” PREMIERA
13 listopada, godz. 18.30-19.30
Poszukują końca początku i początku końca. Wychodząc od impresji na temat rzeźby Pocałunek rumuńskiego twórcy Constantina Brâncuşi, artyści przyglądają się tematowi długoletnich związków miłosnych. Co dzieje się po zakończeniu pierwszego, idyllicznego, fizycznie intensywnego, sklejającego, ale też przekraczającego etapu miłości romantycznej? Czy po jej obumarciu ewoluuje w relację dojrzalszą, intymniejszą, głęboko emocjonalną, w której dwie osoby mogą być jednocześnie blisko i daleko od siebie? Jak mój bliski Tobie organizm patrzy na Twój organizm z dystansu indywidualnych potrzeb? Jak, po tylu wspólnych posiłkach, reaguje na Ciebie moja odrębna wątroba? Instrument wielkości zaciśniętej pięści, jak można traktować Cię poważnie? Serce ser chce. Weź się nie zaciskaj na mnie.
W spektaklu twórcy przyglądają się miłości, która następuje po tej wynoszonej na piedestał. Poszukują początku końca i końca jej początku.
Koncepcja: Aleksandra Bożek-Muszyńska
Choreografia, kreacja i wykonanie: Aleksandra Bożek-Muszyńska i Piotr Skalski
Muzyka: Marcin Janus
Reżyseria świateł: Ewa Garniec
Producent: Krakowski Teatr Tańca
Szczególne podziękowania dla Hanny Bylki-Kaneckiej za ogromne wsparcie.
Spektakl powstał w ramach projektu rezydencyjnego Krakowskiego Teatru Tańca „Rollercoaster. Młodzi kreatorzy wrażeń”, zrealizowanego przy wsparciu finansowym Województwa Małopolskiego
„Goździk w pustej muszli”. Fot. Tomasz Ćwiertnia
„One hundred falls” PREMIERA
14 listopada, godz. 18.30-19.30
Spektakl tylko dla widzów dorosłych
„One hundred falls” i wiele więcej.
Upadają cywilizacje, upadają kultury, upadają autorytety, upadamy moralnie, upadamy fizycznie. Wydaje się, że cała historia ludzkości złożona jest z nagłych upadków takich jak przewroty czy wojny, ale również tych powolnych i ignorowanych jak katastrofa klimatyczna. Trudno określić kiedy upadek jest jeszcze tragedią, a kiedy już nową szansą.
Każdy krok jest kontrolowanym upadkiem i każdy kolejny nagłym powstaniem. Upada 206 kości i ok. 640 mięśni pomaga nam się podnieść. Już od momentu prenatalnego nasz rozwój jest ukierunkowany na stworzenie konstrukcji. To ona pozwala nam stać prosto i konsekwentnie odpychać się od tego co nieuniknione. W końcu to upadek jest jej przeznaczeniem. Jednocześnie to często rozpad/rozkład daje możliwość ruchu i interakcji.
Bohaterka prezentacji zatraca się w tańcu na upadłej cywilizacji, upadłej kulturze, na upadłych autorytetach, na naszym upadku moralnym i odnajduje akceptacje w swoim upadającym ciele. W bezwładnym locie odnajduje swoją wolność i przestrzeń dla realizacji swojej tożsamości.
Koncepcja: Jakub Mędrzycki
Choreografia: Jakub Mędrzycki Ilona Gumowska
Wykonanie: Ilona Gumowska
Muzyka: Marta Forsberg, Gieorgij Grzegorz Puchalski
Grafika: Aleksandra Borkowska
Producent: Krakowski Teatr Tańca
Spektakl powstał w ramach projektu rezydencyjnego Krakowskiego Teatru Tańca „Rollercoaster. Młodzi kreatorzy wrażeń”, zrealizowanego przy wsparciu finansowym Województwa Małopolskiego
„One hundred falls”. Materiały promocyjne.
„White Rabbit” PREMIERA
17 i 18 listopada, godz. 18.30-19.30
Inspiracją do stworzenia spektaklu jest myśl płynąca z „Teorii widzenia” Władysława Strzemińskiego przybliżająca pojęcie widzenia empirycznego, czyli „widzenia całym ciałem”. Artysta uzależniał wzrost świadomości wzrokowej wobec rozwoju umysłu ludzkiego. Zwracał uwagę, że odbiór doznań wzrokowych jest aktywnym procesem uświadamiania – ucieleśnienia myśli. Nie uznawał aktu widzenia jako biernej, biologicznie uwarunkowanej sesji przetworzeń obrazów przez ludzkie oko. Malarz wykreował pojęcie świadomości wzrokowej jako wiedzy wypływającej z wniosków, które swoje źródła mają we fragmencie świata, które wyłapuje oko. Strzemiński zbudował pojęcie świadomości wzrokowej jako „proces pracy zachodzący we wzajemnym związku i wzajemnej zależności pomiędzy widzeniem biologicznym a naszą myślą”. Uważał, że tylko świadome składniki widzenia generują obraz świata, „taki jaki jest”, a to co pozostaje niewidzialne jest potraktowane jako obiekt widmo lub przeszkoda, rozpraszająca fokus na wybrane, zauważone elementy rzeczywistości. Nasza niedoskonałość widzenia jako przekrzywienie prawdziwego świata i jego (obecnej w danym czasie rzeczywistości) nieurojonej wizji. Można więc widzenie uznać za akt biologiczny i jako świadomość dostrzegania. Biologiczny rozwój jest uzależniony od ewolucji i pozostaje dłużej niezmienny w stosunku do drugiego rodzaju widzenia, jako świadomości obserwacji, która rośnie stosunkowo z rozwojem historii i kultury w społecznej egzystencji.
Twórcy spektaklu, Agata Jędrzejczak, choreografka, Grzegorz Kaliszuk – artysta zajmujący się multimediami oraz Tomasz Bauć, muzyk, poszukują narzędzi, techniki kreowania spójnych połączeń pomiędzy komunikatem płynącym z filmu, a żywym działaniem na scenie. Ruch staje się rozbudowanym medium – łącznikiem pomiędzy technologią a ciałem.
Wyzwaniem spektaklu jest odnalezienie takiego rodzaj komunikacji z widzem, który stworzy iluzje ścierania się ze sobą obecnej rzeczywistości i świata zatrzymanego w filmie. Nielinearny przebieg wydarzeń wynikający z interakcji pomiędzy czasem realnym a wirtualnym, wytworzy się dzięki urządzeniom multimedialnym i ich symultanicznym działaniu z tańcem. Świat spektaklu sprawi, że odbiorca zacznie żyć równocześnie w dwóch wymiarach, w „rzeczywistym” i „cyfrowym”. Takie podejście do realizacji i możliwego odbioru spektaklu stworzy iluzje ciągłej obecności, mimo wykluczających się sytuacji na scenie.
Choreografia i koncepcja – Agata Jędrzejczak
Video – Grzegorz Kaliszuk
Muzyka – Tomasz Bauć
Taniec – Agnieszka Ferenc, Martyna Mazurek, Mateusz Bogdanowicz, Filip
Meyer – Lüters
Produkcja – Krakowski Teatr Tańca
Koordynacja produkcji – Paweł Łyskawa
Spektakl powstał w ramach Programu OFF Polska.
Program OFF POLSKA realizowany jest ze środków Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu
„WHITE RABBIT”. Fot. Mateusz Bogdanowicz
„Liberi” PREMIERA
20 listopada, godz. 18.30-19.30
Spektakl tylko dla widzów dorosłych
„Liberi” to po łacińsku dzieci, z włoskiego natomiast przymiotnik „wolni”. Dla wielu współczesnych kobiet wykluczające się dziś tłumaczenia.
W szerszym kontekście spektakl „Liberi” to obiektywne spojrzenie na zagadnienie zniewolenia społecznego kobiet. To refleksja na temat wolności współczesnej kobiety, Europejki i Polki. Temat istotny, niedawno dodatkowo wzmocniony wydarzeniami mającymi miejsce po wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 października 2020. Praca nad spektaklem „Liberi” rozpoczęła się pod koniec 2019 roku. Od początku temat samostanowienia i wolności wyboru kobiet był dla jego autorek tematem istotnym, w którym dostrzegały niesprawiedliwość i często opresyjne zachowania społeczne, które dotyczą konieczności posiadania dzieci, albo przynajmniej zadeklarowania swojej chęci ich posiadania. Refleksja na temat wolności jest tym bardziej bolesna im większą wolnością zdajemy się dziś pozornie dysponować. Pozornie – gdyż rozbija się ona o mur tak podstawowego prawa jakim jest możliwość decydowania o swojej płodności.
Reżyseria: Katarzyna Kostrzewa
Choreografia i wykonanie: Agnieszka Bednarz-Tyran
Multimedia: Marek Bula
Muzyka: Sławomir Kupczak, Marek Bula.
Koprodukcja: Krakowski Teatr Tańca
Fotografia: Kamil Czernecki
Spektakl sfinansowano ze środków Urzędu Miasta Krakowa, w ramach stypendium twórczego, przyznanego Katarzynie Kostrzewie.
„Liberi”. Fot. Tomasz Ćwiertnia.
„Cornerstone”
21 listopada, godz. 18.30-19.30
Spektakl jest wynikiem osobistych doświadczeń i emocji, ucieleśnienia ścieżki jaką kroczy twórca. Punktem wyjścia dla tancerza jest spotkanie nieoczywistego w pierwszej chwili, ale tak bardzo namacalnego i realnego przy drugiej refleksji, tematu kamienia. Jego materia będzie dla artysty „kapsułą czasu”, a ciało przez swe właściwości unaocznieniem tego czasu. Kamień wraz z ludzkim ciałem tworzą tandem przemierzający drogę pełną tarć i niezgodności. Kamień doświadczany otwiera i ewokuje. W dialogu ciała i pamięci kamieni, można odnaleźć równowagę, wybrać kierunek prowadzący przez ciszę i harmonię. A może rozwiązaniem jest balans chaosu, utulenie hałasu?
Koncepcja, choreografia, taniec: Mikołaj Karczewski
Wsparcie dramaturgiczne: Konrad Kurowski
Reżyseria światła: Kornelia Dzikowska
Realizacja oświetlenia: Grzegorz Polak
„CORNERSTONE”. Fot. Piotr Jaruga
„Humanimal” PREMIERA
27 i 28 listopada, godz. 18.30-19.30
Inspiracja spektaklu sięga do zapomnianych publicznych wystaw, tzw. ludzkich zoo, w których umieszczano przedstawicieli rdzennych ludów, zamieszkałych na terenach kolonii. Dehumanizacja, która kryje się u podstawy tworzenia ludzkich zoo to problem wciąż obecny w różnych formach. Używając przykładu ludzkich zoo, odnosimy się do dehumanizacji we współczesności, a także do bycia Innym i własnych doświadczeń inności. Szukamy różnicy między tym kiedy jesteśmy uznani za ludzi, a kiedy człowieczeństwo zostaje odbierane na poziomie ciała i języka. Przyglądamy się konfliktowi pomiędzy zewnętrzną narzuconą narracją, stawiającą w pozycji podludzi a wewnętrznym poczuciem niezgodnym z takimi założeniami, a także paraleli pomiędzy dehumanizacją ludzi a uprzedmiotowieniem zwierząt.
Koncepcja: Magda Niedzielska
Choreografia i wykonanie: Natalia Dinges, Magda Niedzielska, Michał
Przybyła, Piotr Skalski
Muzyka: Özgür Ede
Spektakl powstał w ramach projektu rezydencyjnego Krakowskiego Teatru Tańca „Rollercoaster. Młodzi kreatorzy wrażeń”, zrealizowanego przy wsparciu finansowym Województwa Małopolskiego.
Spektakl „Humanimal” zrealizowano ze środków pochodzących ze Stypendium Twórczego Miasta Krakowa, przyznanego Magdzie Niedzielskiej.
Sponsorem spektaklu jest firma Polygen.
fot. Tomasz Ćwiertnia
Patronat medialny: taniecPOLSKA.pl
Kuratorzy projektu: Paweł Łyskawa, Eryk Makohon
Koordynatorka projektu: Anna Rejowska
Światło, dźwięk: Mariusz Gąsior, Mariusz Potępa
Obsługa widowni: Aleksandra Treder
Promocja wydarzenia: Jakub Wydra, Natalia Żabińska
Identyfikacja wizualna: Krzysztof Iwański
Zapraszamy do dołączenia do wydarzenia na Facebooku
