Wszystkie wpisy

Rollercoaster. Młodzi kreatorzy wrażeń – prezentacje

[Grafika z fioletową szarfą i napisem: Kolekcjonerzy wrażeń. Rollercoaster. Młodzi kreatorzy wrażeń.]

“Rollercoaster. Młodzi kolekcjonerzy wrażeń” to ostatnia część tegorocznego programu “Rollercoaster. Kolekcjonerzy wrażeń”. W ramach wydarzenia 25 października zostaną zaprezentowane spektakle taneczne początkujących artystek, które są efektem trzech rezydencji zorganizowanych przez Krakowski Teatr Tańca. 

 

Zdjęcie z próby do spektaklu “Samotne pieśni”. Fot. Gniewko Głogowski

Proponowane prace powstały w ramach programu OPS!, wspierającego absolwentów Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu – Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie, wkraczających w swoje zawodowe życie.

Harmonogram pokazów:
godz. 18.00
“Ciałojaźń. Szkic”

Napisałam ten tekst z potrzeby serca. On właściwie pisał się sam. Właściwie można powiedzieć, ze to nie ja napisałam ten tekst. Tylko moje ciało. Jest to tekst iście egoistyczny. Porusza osobiste problemy osobowości. Wielu ludzi może je mieć, ale ten monodram nie odpowiada na potrzeby społeczności. 

 „Ciałojaźń. Szkic” to zarys spektaklu, który miał powstać na początku tego roku. Porusza temat walki między ciałem a umysłem oraz drogi prowadzącej do zjednoczenia tych dwóch struktur.

Na podstawie tekstów autorskich.

Wykonanie: Paulina Nowicka

Dramaturgia, muzyka, projekcje: Marek Bula

Konsultacje reżyserskie podczas procesu: Małgorzata Białek

Zdjęcia ostatniej projekcji: Filip Czaja

godz. 19.00
“Samotne pieśni”

Każde prawdziwe uczucie jest w rzeczywistości nieprzetłumaczalne. Wyrazić je to zdradzić. Lecz można je przetłumaczyć, u k r y w a j ą c. Prawdziwy wyraz skywa to, co manisfestuję. Przeciwstawia ducha rzeczywistej pustyce natury, tworząc, przez odwrócenie, rodzaj pełni w umyśle. Każde potężne uczucie budzi w nas poczucie pustki. I mowa jasna, nie dopuszczając do tej pustki, uniemożliwia również pojawienie się poezji w myśli. Dlatego obraz, alegoria, figura, która maskuje to, co pragnie objawić, więcej ma znaczenia dla umysłu niż jasność przyniesiona przez słowną analizę.Tak więc prawdziwe piękno nie uderza nas nigdy bezpośrednio. I zachodzące słońce jest piękne dzięki temu wszystkiemu, czego nas pozbawia.

Antonin Artaud (z “Teatr i jego sobowtór”)

Agata Jędrzejczak: Na podstawie teoretycznych badań zawartych w mojej pracy magisterskiej dotyczącej połączenia pomiędzy nowy mediami a tańcem, chciałabym kontynuować szlak poszukiwań pomiędzy materią tańca a nowymi technologiami. W swojej pracy rozważałam nad zrozumieniem pojęcia “tu i teraz” wynikającego z żywej obecności ciała na scenie, a jego wirtualnym zamiennikiem, z “wtedy i tam” działającym w cyfrowej płaszczyźnie, która według mnie wynika z natury czasu i przestrzeni, w której realizowany jest cyfrowy zapis w postaci filmu, jak i zdjęcia, które przypominają o przeszłości, o tym co zostało wydarzone – zapamiętane, przetworzone w wspomnienie, ale bez możliwości jego ponownego identycznego przeżycia.

Choreografia i wykonanie: Agata Jędrzejczak i Mateusz Bogdanowicz
Akordeon: Bartosz Kołsut
Tomasz Bauć: | || | | – live electronics
Ying Xiao: dokumentacja, montaż, projekcje
Dokumentacja fotograficzna: Gniewko Głogowski

godz. 20.00
„Freelancer”

„Freelancer” to spektakl, oparty o własne doświadczenia młodej tancerki, próbującej odnaleźć się na początku swojej drogi zawodowej, po ukończeniu studiów. Niestety jej sztuka, umiejętności stają się bezdomne, a ona sama znajduję się w tym samym punkcie co pięć lat wcześniej. Jej marzenia i aspirację o działalności twórczej rozpryskują się niczym morska fala w zderzeniu ze stawianymi przez społeczeństwo oczekiwaniami. Pod naciskiem bliskich spełniamy ogólnie przyjęte normy, nawet za cenę rezygnacji z własnych planów. Lęk przed opinią społeczną, wstyd związany z bezrobociem, niepokój wynikający z braku finansów, nieustanne porównywanie się do innych w konsekwencji skutkuje porzuceniem „alternatywnej” ścieżki rozwoju zawodowego. Własne potrzeby zostają przykryte wymaganiami stawianymi przez otoczenie, spotykają się z niezrozumieniem i krytyką. Zaczynamy dyskredytować nasze plany i rozpoczynamy proces imitacji. A wszystko po to by w końcu robić i żyć „normalnie”, tak jak inni. Więc właśnie dzisiaj jest ten dzień, w którym pora ubrać buty i przestać liczyć na pracę, którą można wykonywać na boska.

Punktem wyjścia do pracy koncepcyjnej nad spektaklem są związki frazeologiczne ze słowem but (wejść w cudze buty, nie kiwnąć palcem w bucie, umrzeć w butach, włazić w czyjeś życie z butami). Inspirując się tą metaforyką chcemy uczynić buty partnerem scenicznym. Zaanektowanie ich w przestrzeń sceniczną stanowić będzie pretekst do poszukiwań choreograficznych oraz będzie punktem wyjścia do rozważań w obrębie tematu próby odnalezienia własnego miejsca na rynku pracy. Bo kiedy tak właściwie można wywiesić białą flagę podczas batalii z nieustępliwymi pytaniami, docinkami i przytykami ze strony świata? A gdyby tak odciąć się od tych hałasów na moment i zastanowić się co tak naprawdę jest sukcesem?

Reżyseria : Anna Obszańska
Choreografia: Anna Obszańska i Agnieszka Skorut
Występują: Agnieszka Skorut, Aleksander Gałązka, Franciszek Arciszewski, Przemysław Płaczek, Filip Lipiecki
Muzyka : Kamil Tuszyński

Bilety w sprzedaży – każdy z pokazów biletowany jest oddzielnie. Ilość miejsc ograniczona.


Kuratorzy projektu: Paweł Łyskawa, Eryk Makohon
Koordynatorka projektu: Izabela Zawadzka
Promocja wydarzenia: Marzena Boniecka, boniecka@cricoteka.pl
Światło, dźwięk: Mariusz Gąsior, Mariusz Potępa
Obsługa widowni: Aleksandra Treder rezerwacje@cricoteka.pl
Wsparcie medialne: taniecPOLSKA.pl

Projekt współfinansowany ze środków Miasta Krakowa.

0
    Twój koszyk
    Twój koszyk jest pustyWróć do sklepu