Wszystkie wpisy

Spektakl „UWAGA” teatru O.de.la

Duża metalowa konstrukcja. Konstrukcja podzielona jest na 6 mniejszych części - 3 na górze i 3 na dole. W górnej części, po lewej stronie stoi kobieta, ubrana jest w długą czerwoną suknię. Poniżej, w dolnej części po lewej jest mężczyzna, siedzi na podłodze, rękoma opiera się o podłogę. W centralnej, dolnej części stoi zgięta kobieta. W prawym dolnym rogu jest kobieta i mężczyzna. Stoją tyłem do siebie, pochylają się ku sobie.

„(…) kolor ma moc. Może pobudzić lub uśpić, podniecić lub uspokoić, ogrzać lub oziębić, podrażnić lub ukoić, rozbudzić w nas namiętność lub wznieść na wyżyny duchowe. Zrozumienie koloru otwiera nowy wymiar naszej świadomości”.

Duża metalowa konstrukcja. Konstrukcja podzielona jest na 6 mniejszych części - 3 na górze i 3 na dole. W górnej części, po lewej stronie stoi kobieta, ubrana jest w długą czerwoną suknię. Poniżej, w dolnej części po lewej jest mężczyzna, siedzi na podłodze, rękoma opiera się o podłogę. W centralnej, dolnej części stoi zgięta kobieta. W prawym dolnym rogu jest kobieta i mężczyzna. Stoją tyłem do siebie, pochylają się ku sobie.

fot. Maciej Rałowski

UWAGA
Teatr O.de.la
20 marca 2022 (niedziela), godz. 18:30
Cricoteka, ul. Nadwiślańska 2-4
Bilety: 25 ulgowe / 35 normalne

Zwycięzca 3. edycji Konkursu Teatru Niezależnego „The Best Off” – spektakl taneczny „UWAGA” teatru o.de.la – jest bliski ekspresji naturalnej. Polega na spontanicznym, nieintencjonalnym uzewnętrznieniu i wyrażaniu treści psychicznych w formach ruchowych.

Choreografia ta jest eksperymentem. Czy ciało poddane działaniu barwy może stanowić narzędzie do budowania struktury choreograficznej? Czy ciało poddawane działaniu barw posługuje się jakimś uniwersalnym językiem?

Artystów najbardziej, jako treść choreografii, interesuje fenomen wrażenia i doznania percepcyjnego. „(…) kolor ma moc. Może pobudzić lub uśpić, podniecić lub uspokoić, ogrzać lub oziębić, podrażnić lub ukoić, rozbudzić w nas namiętność lub wznieść na wyżyny duchowe. Zrozumienie koloru otwiera nowy wymiar naszej świadomości” ( D. i H. Sun, 1996, s.14)

Fragment metalowej konstrukcji. Składa się z dwóch części, górnej i dolnej, przypominają małe pomieszczenia. W górnej części jest kobieta, ubrana w długą, czerwoną suknię. W dolnej części widać fragment ciała postaci - od pasa w dół. Wygląda jakby zwisał z sufitu.

fot. Maciej Rałowski

Goethe jako pierwszy badał działanie barw na organizm człowieka (wpływ fizjologiczny) i na jego emocje (wpływ psychologiczny). Według niego światło – barwa – emocje tworzą łańcuch przyczyn i skutków. Praca choreograficzna w UWADZE jest próbą zrozumienia tego zjawiska. Artyści koncentrują się na szukaniu w sobie wibracji wywołanych przez wizualizację koloru, sprawdzają jak kolory rezonują ze sobą, szukają rytmu barwnego w tryptykach. Wibrację, rezonans i rytm można zobaczyć w ciałach tancerzy wystawianych na działanie barw. Muzyka, dźwięki użyte w choreografii służą pogłębieniu działania barwy na ciało tancerza.  

Teatr o.de.la stawia pytania o treści wewnętrzne niesione przez barwy. „Ekspresywność sztuki powstaje poprzez mniej lub bardziej świadome wykorzystanie przez twórcę tak zwanego „efektu emocjonalnego”, czyli nośników wartości emocjonalnych, tkwiących w poszczególnych kolorach i zjawiskach barwnych. Emocjonalna wartość barwy zależy od indywidualnych właściwości systemu nerwowego człowieka, a w tym wrażliwości percepcyjnej aparatu postrzegania, emocjonalnej sfery osobowości, a także doświadczenia indywidualnego osobnika w odbiorze i wyrażaniu treści emocjonalnych.

Duże znaczenie odgrywa tu też wpływ czynników kulturowych i społeczne przyswajanie wartości symboliki barwnej. W procesie percepcji barwa nabiera zatem większego znaczenia niż inne elementy formy wizualnej, stąd twórcy często wykorzystują barwę do ewokowania wzruszeń, gwałtownych przeżyć, stanów wzniosłych, przeczucia tego co jest tajemnicą wykraczania ku nieświadomemu” (Barwy i psychika, Stanisław Popek).

Fragment metalowej wanny na nóżkach. W wannie leży kobieta, ma zamknięte oczy. Na niej leży mężczyzna, ubrany w niebieską bluzkę. Odwrócony jest przodem do kobiety.

fot. Maciej Rałowski

Ciało tancerza – to nośnik barwy i jej wpływu na motorykę, emocje, zachowanie.
Muzyka – pomaga doznawać barwy, czasem potęguje, a czasem zniekształca ich działanie.
Choreografia – wyznacza diagram, kontury wrażenia barwnego – ruchowego.
Scenografia rysuje przestrzeń eksperymentu.
Wizualizacje docierają do oka obserwatora.

Ruch tworzą: Joanna Jaworska – Maciaszek, Magda Widłak, Olga Bury, Tomasz Hołubowicz, Krystian Łysoń
Choreografia: Marta Bury
Muzyka: Maciej Maciaszek
Scenografia: Marta Ożóg, Piotr Karp
Wizualizacje: Serhij Sawczenko
Oświetlenie: Mariusz Gąsior

Akustyka: Maciej Jagoda
Koordynacja: Tomasz Kuliberda, Anna Rejowska
Premiera: Wschód Kultury – Europejski Stadion Kultury 21 – 23 czerwca 2019

 

 

0
    Twój koszyk
    Twój koszyk jest pustyWróć do sklepu