Tworzenie Cricoteki wymaga uświadomienia sobie, że będzie to placówka o charakterze
bezprecedensowym, łącząca w swoim kształcie i funkcji
– sferę wizualną /ekspozycja, kolekcja, rekonstrukcje sytuacji scenicznych/
– naukowo – archiwalną /archiwum, czytelnia/
– dydaktyczną /odczyty, prace studyjne, atelier doświadczalne/
– pozostawiając równocześnie miejsce na żywe wydarzenia artystyczne.
Tylko w tak zróżnicowanych formach zorganizowanie i udostępnienie CRICOTEKI pozwoli
zobrazować, utrwalić i rozpowszechnić wielostronny dorobek artystyczny Tadeusza Kantora i
w ten sposób wykazać, że rewolucyjne metody i doświadczenia Teatru Cricot 2 jak również
cała realność tego teatru /autonomiczne walory rekwizytów, sytuacji scenicznych, akcji,
aktora, kostiumu itp./ stanowią wybitny fenomen kultury europejskiej o rozległych
możliwościach wpływu i rozwoju…
Tadeusz Kantor, Florencja 1980
Tadeusz Kantor, fot. D. Simpson
.
