Warsztaty dla szkół prowadzimy od wtorku do piątku, po wcześniejszej rezerwacji. W tym celu należy pisać na adres: rezerwacje@cricoteka.pl. W razie dodatkowych pytań prosimy o kontakt: Aleksandra Treder, tel. (12) 442 77 70 wew. 115 lub mail: treder@cricoteka.pl
Zajęcia są prowadzone w przestrzeniach bez barier architektonicznych.
Prowadzący może uwzględnić potrzeby osób z niepełnosprawnością intelektualną.
Zajęcia dla osób niewidomych są prowadzone z wykorzystaniem pomocy dotykowych; tyflografik, makiet i modeli oraz z audiodeskrypcją.
Prosimy o kontakt w celu ustalenia szczegółów.
Koszt udziału w warsztatach: 150 zł od grupy
Liczba uczestników: do 25 osób + opiekunowie
Czas trwania warsztatów: 1 godzina
fot. Studio FILMLOVE
Edukacja jest ważnym nurtem działań Cricoteki, która stawia sobie za cel rozwijanie wrażliwości przez jasne, ale też te nieoczywiste nawiązania do twórczości Tadeusza Kantora. Nasza oferta zrozumiałym dla dzieci językiem przybliża inspirujące aspekty sztuki nowoczesnej, jest przyjaznym wprowadzeniem w tajemniczy świat artystycznej wyobraźni, pobudza kreatywność, rozwija umiejętności i pielęgnuje wrażliwość – wszystko to w nietuzinkowej architektonicznie przestrzeni.
Cricoteka rozumie kulturę jako narzędzie łączące osoby o różnych poglądach i w różnym wieku oraz inspirację do dialogu między tradycją a współczesnością poprzez: oprowadzania, warsztaty, spotkania czy aktywne spacery.
Warsztaty prowadzone są przez specjalistów z zakresu animacji kultury, pedagogiki teatru, cyrku, sztuk plastycznych, muzyki, tańca czy ruchu kreatywnego.
fot. Studio FILMLOVE
Tematy warsztatów
Odkrywając zakamarki – aktywne zwiedzanie Cricoteki
Przebieg spaceru i rodzaj zadań dobierane są do wieku uczestników lub ustalane indywidualnie również pod kątem życzeń grupy.
Wiek uczestników: wszystkie grupy wiekowe
Cricoteka to zagadkowy labirynt ze względu na jej architekturę i funkcje. Jaka jest historia miejsca? Czym inspirowana jest bryła budynku? Spacerujemy po zakamarkach pełną ciekawostek ścieżką, realizując szereg zadań i poznając Cricotekę przez twórcze działania w przestrzeni.
Słowa klucze: muzeum, spacer, aktywne zwiedzanie, architektura, przestrzeń
Muzeum – instrukcja obsługi
Wiek uczestników: 6–12 lat
(warsztat dostosowany do potrzeb osób z niepełnosprawnościami lub spektrum autyzmu)
Po co przychodzimy do muzeum? Jak wygląda muzeum i czemu służy? Jak się w nim zachować? Co w nim można robić, a czego nie wypada? Czy muzeum to przestrzeń wolności? Dowiemy się, w jaki sposób muzea gromadzą, przechowują i udostępniają swoje zbiory.
Przyjrzymy się różnym budynkom – przykładom zarówno klasycznej, jak i nietypowej architektury. Poznając role i funkcje muzeum zaprojektujemy własne makiety wymarzonej instytucji wystawienniczej.
Słowa klucze: muzeum, zasady zachowania, makieta, architektura, działania konstrukcyjne
List, stempel, znak
Wiek uczestników: 6–10 lat
Czy list może być dziełem sztuki? Koperty, paczki, pakunki, skrytki – wyruszamy w podróż do krainy ambalaży – opakowań. Poznajemy napisane przez Tadeusza Kantora listy i dowiadujemy się, czym jest „sztuka poczty”. Testujemy różne techniki artystycznego wykorzystywania znaków graficznych, adresujemy koperty. Każdy z uczestników tworzy własny graficzny stempel.
Słowa klucze: ambalaż, list, poczta, dzieło sztuki, praca indywidualna, stempel, znak
Wiaderko pełne dźwięków
Wiek uczestników: 7–12 lat
(warsztat dostosowany do potrzeb osób z niepełnosprawnością intelektualną, niepełnosprawnością wzroku lub spektrum autyzmu)
Jak zrobić instrumenty z przedmiotów znalezionych dookoła? Testujemy różne materiały – szeleścimy, stukamy i skrzypimy. Gramy bardzo głośno i bardzo cicho. Nasłuchujemy dźwięków z otoczenia i komponujemy melodię, w której nasza muzyka łączy się z nimi w całość. Tworzymy wspólnie małą orkiestrę, bawimy się w dyrygentów.
Słowa klucze: dźwięki, rytm, wyobraźnia muzyczna, instrumenty, praca w grupach
Maszynerie
Wiek uczestników: 7–12 lat
(warsztat dostosowany do potrzeb osób z niepełnosprawnościami lub spektrum autyzmu)
Jak wygląda maszyna zniszczenia zbudowana z krzeseł? A jak działa Trąba Sądu Ostatecznego? Przyjrzymy się obiektom ze spektakli Tadeusza Kantora. Część z nich to przedziwne wehikuły, część jest nietypowo wyglądającymi przedmiotami, które nawiązują do rzeczy codziennego użytku – np. metalowy Zlew.
Inspirujemy się zdjęciami i rysunkami obiektów oraz dziełami na wystawie i projektujemy własne wynalazki. Budujemy ich modele z prostych elementów. Być może uda się je wprawić w ruch!
Słowa klucze: wynalazki, własne projekty, tworzenie modeli, działania konstrukcyjne, praca w grupach
Małe operacje teatralne
Wiek uczestników: 7–12 lat
(warsztat dostosowany do potrzeb osób z niepełnosprawnościami lub spektrum autyzmu)
Czy sadzenie gazet w piasku, dyrygowanie morskimi falami albo jedzenie makaronu z walizki mogą być dziełem sztuki? Co to jest happening? Jak wyglądały Małe operacje kosmetyczne albo Panoramiczny happening morski? Inspiracją do wspólnej zabawy są happeningi Tadeusza Kantora – polskiego prekursora tego gatunku. Podpatrujemy na przekładzie spektakli Teatru Cricot 2, jak metody happeningu można użyć w teatrze.
Warsztat uaktywnia ekspresję ruchową uczestników. Sięgamy po elementy improwizacji teatralnej. Punktem wyjścia są codzienne czynności i działania z przedmiotami.
Słowa klucze: sztuka, teatr przedmiotu, happening, ruch, ćwiczenia teatralne, improwizacja
Gry w klasę
Wiek uczestników: 12–18 lat
Wspólne działanie inspirowane fragmentami spektaklu Umarła Klasa Tadeusza Kantora. Dla artysty szkolne ławki pełniły rolę maszyny pamięci, pomagającej zrekonstruować wspomnienia. Sprawdzamy, czy przestrzeń sali lekcyjnej i temat „szkolności” dla nas także mogą uruchomić potencjał sceniczny. Zaczynamy od rozgrzewki całego ciała i ćwiczeń aparatu mowy.
Wspólnie pracujemy nad etiudami teatralnymi, których materią są – jak u Kantora – utarte gesty, cytaty z lekcji historii, alfabet czy system codziennych zachowań, które tworzą performatywny wymiar klasy. Wykorzystujemy także fragmenty powieści, których akcja toczy się w szkole – od Syzyfowych prac po Ferdydurke.
Słowa klucze: gest, improwizacja, teatr, działania ruchowe, fragmenty spektakli
Czytanie performatywne
Wiek uczestników: 12–18 lat
Na ile sposobów można wypowiedzieć jedno zdanie, frazę, wyraz? Czy tekst można pokazać, zobrazować? Podczas warsztatów mierzymy się z tekstami dotyczącymi sztuki zebranymi w Pismach Tadeusza Kantora. Twórczo traktujemy fragmenty tekstów, szukając osobistych interpretacji i skojarzeń, tworzymy chór czytających i gramy w gry słowne.
Wykorzystujemy fotografie, reprodukcje dzieł sztuki, kulturowe obrazy i słowa. Tworzymy z nich mapę skojarzeń, łączymy dziedziny tekstu i wizualności.
Słowa klucze: improwizacja, praca z tekstem, popkultura, intonacja, głos, mapa myśli, mapa skojarzeń
Koperty, pakunki. Ambalaże
Wiek uczestników: 12–18 lat
Na czym polegała Kantorowska idea wystawy na poczcie? Wyjaśniamy w praktyce ideę ambalażu – formy twórczości, która fascynowała Tadeusza Kantora. Ręcznie przybijane stemple, wycinki z druków archiwalnych, słowa, elementy fotografii – każdy z uczestników tworzy projekt kolażu z wykorzystaniem różnorodnych technik, a wykonany własnoręcznie stempel zabierze z sobą po warsztatach.
Słowa klucze: ambalaż, opakowanie, kolaż, sztuka poczty, działania plastyczne, list, stempel, znak
Jak stworzyć teatr z zatrzymanego wspomnienia?
Wiek uczestników: 12–18 lat
Dla Tadeusza Kantora biografia była tworzywem spektakli. W ostatnim etapie twórczości zamiast tekstów literackich używał własnych wspomnień i często wracał do dzieciństwa.
Inspirujemy się metodą klisz pamięci i sprawdzamy, jak zachowane i zatrzymane wspomnienia stają się inspiracją teatralnych scen. Uczestnicy w procesie twórczym wykorzystają własne rodzinne zdjęcia i przeanalizują fotografie ze spektakli Kantora. Zaczynamy od rozgrzewki pełnej ćwiczeń dramowych, opartych na ekspresji ciała i emocji, oraz działań z nurtu pedagogiki zabawy. W finale odgrywamy wypracowane w grupach sceny (etiudy) inspirowane fotografią-wspomnieniem.
Słowa klucze: wspomnienia, fotografie, drama, ćwiczenia teatralne, etiudy, praca w grupach
Od przedmiotu do bio-obiektu
Wiek uczestników: 12–18 lat
Jak wykorzystać potencjał obecności przedmiotów na scenie? Jaką rolę może pełnić przedmiot w teatrze, kiedy nie jest ani dekoracją ani rekwizytem? A gdyby był nierozerwalnie związany z aktorem i tworzył jego „przedłużenie”? Rozmawiamy o koncepcji bio-obiektu Tadeusza Kantora i przyglądamy się przykładom ze spektakli Teatru Cricot 2. Co nas zainspiruje? Człowiek z przymocowanymi kółkami, czy postacie ludzkie połączone z metalowym wózkiem?
Wspólnie szukamy nowych możliwości zespolenia przedmiotu z aktorem. Testujmy je tworząc własne etiudy teatralne.
Słowa klucze: teatr przedmiotu, rekwizyty, trening twórczości, bio-obiekty
