Warsztaty z Andrzejem Kowalczykiem

8-14 sierpnia 2016, godz. 16:00- 20:00

Prowadzenie: Andrzej Kowalczyk
Limit uczestników: 15

Kup bilet*

 

*Aby zapisać się na warsztat, wykup bilet online lub w kasie najpóźniej do 4 sierpnia.
Zakup biletu jest jednoznaczny z akceptacją regulaminu, do którego podpisania zobowiązani są wszyscy uczestnicy warsztatu.

Koszt udziału w warsztatach wynosi 120 zł. Opłata za każdy drugi lub kolejny wykupiony warsztat objęta będzie 50% zniżką (60 zł). Promocja dotyczy również uczestników zeszłorocznej edycji warsztatów. Osoby powyżej 65 roku są zwolnione z opłat.

 

 

fot. StudioFILMLOVE

 

Dalsze rozmowy przy poszukiwaniu dawnych całości. Utracone idee obiektów teatru Cricot 2

Intencje Andrzeja Kowalczyka są niezmienne. Tegoroczne zajęcia mają doprowadzić do odtworzenia stalowego pręta miotły Sprzątaczki, jak w partyturze z Umarłej klasy.

Omówiony zostanie również proces przygotowania przez Tadeusza Kantora rzeźby-manekina kobiety, którą zamierzał wprowadzić do Klatki (Nadobnisie i koczkodany). Dzisiaj obiekt ten nie istnieje. Ten etap pozostanie w sferze konceptualnej i nie pozostawi żadnych materialnych śladów.

Inspiracją naszych działań jest tekst Tadeusza Kantora Pojęcia mylące. Pojęcia takie jak: atrapa, wrak, czynność imitowania, naśladowanie czy godzenie się na pustkę posłużą uczestnikom do wspólnych rozważań i do uruchomienia działań scenicznych. Atrapa podróży – próba wprawienia w ruch uczestników i rozpędzenia ich do wielkich prędkości – została już podjęta i najpewniej będzie kontynuowana. Podobnie jak grudniowy spektakl autora 52 Hz w Centrum Sztuki Współczesnej Solvay był rozwinięciem warsztatów 2015. Wróciliśmy wówczas na scenę z partnerami z Cricoteki. Podczas tegorocznych warsztatów metoda pracy pozostanie niezmienna. Nasz Zespół ma prawo do przejęcia inicjatywy i zmarginalizowania autora. Dodam: ku jego satysfakcji.

Kolejny ważny wątek to Pomnik Wielkiego Wędrowca planowany przez Tadeusza Kantora dla Huciska. Daleki od realizacji, ale doprecyzowywany w kolejnych szkicach. Konsekwencją podjęcia tego tematu są zamierzone zajęcia plenerowe związane z długotrwałą akcją Andrzeja Kowalczyka Sygnał pod lustrami Cricoteki.

Całość działań – jak w roku ubiegłym – zostanie sfinalizowana z udziałem widzów. Ostatnie spotkanie będzie podsumowaniem i pokazaniem tego, co mogłoby zaistnieć w naszej pracy, gdybyśmy byli zawsze razem. Uczestnictwo autora w działaniach na scenie jest oczywiste (jako że nie może się on temu oprzeć). Jeśli będzie taka możliwość – w porozumieniu z Fundacją im. Tadeusza Kantora odwiedzimy tego samego dnia Hucisko. Poza dokumentacją dla Cricoteki zostanie przygotowana galeria autorska fotografii Małgorzaty Palki (stałej uczestniczki teatralnych aktywności autora), jak również autorska rejestracja filmowa Tomisława Wasilewicza. Wsparciem teoretycznym, muzycznym, instrumentalnym posłuży Karolina Czerska.

Jak potwierdziły zajęcia prowadzone w 2015 roku, proponowane tematy inspirują uczestników do podjęcia samodzielnej inicjatywy. To moi partnerzy rozstrzygają o ekspresji scenicznej. Raz zapisane idee pozwalają wędrować w kierunkach zupełnie nieprzewidywalnych. Lokalizacja warsztatów w Cricotece pozwala penetrować dostępne tylko tutaj archiwa. Dlatego działania sceniczne są okazją do studiowania, badania zasobów Ośrodka Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora.

 

Przestrzenie do wykorzystania

  1. Fizyczne – pod, na, za, ponad, wnętrze, zewnętrze, przemieszczanie, ruch…
  2. Imaginacyjne – przeszłość, wspomnienie, tymczasowa teraźniejszość, przepowiednia, przyszłość…
  3. Emocjonalne – oczekiwanie, usiłowanie, działanie, repetycja; działanie, nieodwołalna decyzja, oczekiwanie. Skutek: aktualny, przeszły, wspomnienie

Obiekty odtwarzane: 

  1. Pręt miotły Sprzątaczki z pierwszej wersji Umarłej klasy
  2. Manekin kobiety w klatce z Nadobniś i koczkodanów – zadanie sceniczne – fakty, domniemania, insynuacje

 

Część teoretyczna: Andrzej Kowalczyk

Manekiny dzieci z Umarłej klasy. Wersja 1. Domniemania powodów odsłonięcia stóp. Wersja ostatnia.

Kompozycje przestrzenne sceny Teatru Cricot 2.

Ruch, przemieszczanie, dystans, cyrkulacja, deformacje perspektywy.

 

fot. StudioFILMLOVE

 

ANDRZEJ KOWALCZYK – absolwent Architektury Politechniki Krakowskiej (absolutorium 1982); w latach 1984-1998 pracownik Cricoteki – współtwórca wielu wystaw krajowych i zagranicznych; kierownik techniczny Teatru Cricot 2; aktor Teatru Cricot 2 w latach 1985–1992; udział w spektaklach teatru Tadeusza Kantora: Niech sczezną artyści, Wielopole, Wielopole, Nigdy tu już nie powrócę, Dziś są moje urodziny. Brał udział w akcji teatralnej Lekcja anatomii wg Tadeusza Kantora – debata zrealizowanej z częścią zespołu Teatru Cricot 2 jako hommage dla Tadeusza Kantora, 1991.

Stale współpracuje (scenografia, reżyseria, udział w spektaklach) z teatrem Aktorzy Teatru Cricot 2 – Manjacy, 1993; Ameryka czyli nie oglądaj się za siebie, 1995; Minęło, minęło i tak przeminą wszystkie historie, 2007. Brał udział w projektach Andrzeja Wełmińskiego Da liegt der Hund  begraben – Germanias Halluzinationen, w Theater Rampe, Stuttgart, 1997; De Dolende Ney, Amsterdam, 1999.

W 2004 otrzymał Nagrodę Dziekana Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej na X Międzynarodowym Biennale Architektury w konkursie Muzeum Tadeusza Kantora (zespół Jacek Czech, Andrzej Kowalczyk, Jakub Kowalczyk).

                                                       

stopka nowa

0
    Twój koszyk
    Twój koszyk jest pustyWróć do sklepu